Dziennikarka śledcza bojaca się oprycha w metrze....

Przecież wikary nie miał czasu, żeby coś zrobić z pendrivem. Nie wiedział, co na nim faktycznie jest, zdążył tylko wrócić do domu i wrzucić go do miski z kluczami - później pewnie albo by sprawdził, co tam było, albo go gdzieś schował, albo zniszczył, ale że w międzyczasie napatoczyła się Janice...

Zgadzam się w 100%. Logika wydarzeń i motywacje bohaterów to jakiś żart. Wikary mówi żonie o sytuacji i ta od razu obmyśla jak zabić Janice :) Dziennikarka zadaje pytania jakby była z podstawówki :) Sceny z więzienia to jakieś kuriozum. Janice wyrachowana nawet w obliczu grożącej jej śmierci :) Tu nic nie ma sensu, dawno nie widziałem tak źle skleconego serialu

Bo Janice była bardzo bystra. Zresztą wikary i jego żona też. Dla mnie to był jeden z największych plusów serialu - że nie mamy tu standardowych wrzasków czy prób targowania się o życie, ale grupę inteligentnych ludzi, którzy w tej szalonej sytuacji zachowują się zadziwiająco rozsądnie, oczywiście w granicach tego, na co pozwalają im okoliczności.

Ja tam rozsądnych decyzji i działań nie widziałem żadnych. Koszmarny serial

Koszmarne jest gdy widz nie potrafi odróżnić poważnej produkcji od farsy.

Jedyna słuszną decyzję powinien być telefon na policję po odkryciu, co znajduje się na pendrajwie. No ale wówczas nie byłoby tego głupiego serialu. Jedna osoba bardzo zaciekle tu broni tego dzieła, jakoby to maila być świetna komedia pomyłek. Zdjęcia seksualne z dziećmi, boki zrywać

serio nie masz zadnych watpliwosci moralnych wobec czlowieka, ktory owszem jest pedofilem, ale nic nie wskazuje,ze czynnym, nie jest leczony, probowal sie zabic, a w koncu to robi, wydaje sie z powodu tego, ze uwaza sie za zlego i sam sobie wymierza kare? Ja wiem, ze jest jedna prosta opinia, ze pedofile to tylko obrzydliwe zwierzeta, gwalcace dzieci i kara dla nich jest to samo i smierc, tylko, ze wsrod nich sa i takie osoby, ktore nie gwalca, chca pomocy i nawet sa tez kobietami, nie tylko zwyrodnialcami z wystajacym rzyrodzeniem... Potrafie zrozumiec tragedie i takiej osoby, ktora ma cos z glowa i wcale nie przechodzi nad tym do porzadku dziennego i nie uwaza, ze jest to cos naturalnego... Zgadzam sie, ze zatuszowanie sprawy niczego by nie rozwiazalo, ale tez nie bylabym taka predka w zaszczuciu tego chlopaka, mimo ze uczynili faktycznie proszacym sie o zyczenie mu zlego za sam wyglad, niezaleznie od zboczenia. Ten serial probuje, moze i nieudolnie, uywac sobie na tym, ze nic nie musi byc jednoznaczne. Do najgorszych rzeczy sazdolni zwykli ludzie jak pokazaly eksperymenty z lat 70 z pradem, udawanym wiezieniem i cywile hitlera, przymykajacy oczy na ludobojstwo. A dzis mamy nawet na zywo to samo na Ukrainie. Zezwierzecenie i prawdopodobnie niestety po obu stronach jednak, mimo popierania jednych, a oceniania drugich jako potwory.

tez tak pomyslalam w pierwszym odruchu, ale w miare odcinkow zastanowilam sie, czy naprawde zyjemy obecnie w swiecie gdzie prawda zwyciezy, a strach przed pomowieniami i zniszczeniem nimi zycia jest taki irracjonalny... Do tego polski widz mysli po polsku, jeszcze nie mamy tutaj takiego wokowego i innego absurdu jak na zachod od nas i moze sie okazac, ze to co uwazamy w tym serialu za nieprawdopodobne i przesadzone, moze wcale takim niebyc w pewnych aspektach niezaleznie od tego, ze jest to jakas tam fikcja filmowa. A po serialu Sposob na morderstwo i przygladaniu sie amerykanskim rozprawom chyba coraz mniej sie dziwie temu, ze ktos moze wolec uciekac niz sie przyznac albo nawet zabic, zebycos ukryc...

absolutnie nie jest to komedia, ani normalna, ani pomylek, aczkolwiek drobne irracjonalne rzeczy sa, z ktorych mozna parsknac... Raczej jest powazne, sensacyjne, kryminalne, ale powazne, cos jak odcinek xfiles czy Sherlocka.

aha... i panie policjantki na zyczenie scenarzystow wlasnie pokazaly jak to przyznanie sie mozna sobie wsadzic... Moze na poczatku bylo to jeszcze mozliwe, ale wcale nie gwarantowalo braku prob nagiecia sledztwa pod teorie, a nie odwrotnie... Do tego mamy jednak ten motyw jakiegos tam wspolczucia do tego chlopaka, ze owszem, robi zle, ale chyba nic zadnemudziecku... wiec niech go zabija w pierdlu albo sie sam zabije, bo go nienawidzimy i mu sie nalezy za zboczenie? Jest oblesny dla mnie, ale jest tez nie do konca tylko potworem...

Nie robi nic dzieciom bezposrednio ale szukając i oglądając takie tresci sprawia, ze inni to robią, bo jest na to zapotrzebowanie. Więc koniec końców krzywdzi dzieci.

no wlasnie nie zachowuja sie rozsadnie, ale serial probuje w miare do zaakceptowania pokazac co wplynelo na nich, ze podejmuja te nielogiczne decyzje jako jedyne z mozliwych. W sumie dobre studium wlasnie pokazania, ze ludzie postepuja glupio, ze morderstwa sa w afektach, pod wplywem emocji, ze postepuje sie gorzej niz by sie moglo, bo to tylko w filmach albo prawdziwi psychopaci potrafia postepowac na zimno i racjonalnie. Smieszy mnie, ze malo kto tutaj dostrzegl, ze Janice nie jest ofiara, ze jest drapieznikiem, psychopatka, gorzniejsza moze nawet od tegopedofila jezeli cos sobie ubzdura, to nawet pada ze ekranu, choc nie w tych slowach....

motywem przewodnim jest manipulacja, spirala blednych decyzji pod wplywem uczuc, strachu, troche zbiegi okolicznosci i prawo murphego akurat jak chcemy cos ukryc oraz to, ze kazdy moze bycmorderca i to z wyrachowania, nie tylko w afekcie, w zaleznosci od okolicznosci. Przy czym zli mordercy, nie zawsze sa tacy zli i nie znamy pelnego obrazu, a ofiary moga tez byc drapieznikami oraz pragnienia, realia weryfikuja nasze morale, mniemanie o sobie i ocenianie innych. Scenariusz ma rozne niedociagniecia, ale mowic o nim, ze jest slaby, smieszny, to obrazanie wielu klasykow korzystajacych z podobnego schematu i docenianych. Stajecie sie zbytsceptyczni i za malo widzicie w postaciach ludzi, ktorzy moga postepowac glupio jako ludzie, a nie tylko jako zle napisane postaci. Janice jest po prostu psychopatka, nie tym kim sie z poczatku wydaje. Obejrzyjcie Deathtrap z M Cainem...

Nie wyjaśniaj mi scenariusza bo go rozumiem. Death Trap to znakomity scenariusz na podstawie Iry Levina, klasyk i jeden z moich ulubionych filmów, do którego ten miniserial nie ma nawet możliwości aspirować. Zachowania są tu irracjonalne, nielogiczne, a mimo intencji twórców, którzy chcą pokazać iż każdy w pewnych okolicznościach może stać się mordercą, kimś innym czy psychopatą, nie zostały dobrze przelane na papier. Dlatego widzimy absurdalne poczynania bohaterów, o steku bzdur związanych z postacią Stanleya Tucci za kratkami - nawet szkoda gadać. I wbrew opiniom powyżej nie jest to zamierzona farsa. Ale owszem nawet w chwilach potencjalnej grozy W Zamknięciu wywołuje uśmiech niż potrzebę zastanowienia się nad podjętym problem. Uśmiech politowania, bo pewnie przy aspiracjach twórców wyszła jednak tylko farsa

Fakt, że pod względem logiki jest tu sporo niedorzeczności. Samo zachowanie ludzi w obliczu wykrycia tego pendrajwa od początku bez sensu. Uwaga - spojler!

Albo kiedy uwięziona "sprytna" kobieta chce sięgnąć po kij nogą i nie może zamiast narzucić na niego kołdrę i przyciągnąć. Nie widać żadnych wyciszaczy na drzwiach ani ścianach, są nawet okienka piwniczne - a niby nie słychać krzyków ani pukania. Telefony to też właściwie nie wiadomo do czego służą :). Chłopak wali młotkiem w łeb kobietę, bo... podtruł się tlenkiem węgla :). Parę jeszcze takich perełek zauważyłem, ale w sumie film i mi się podobał i gra aktorska na dobrym poziomie.

W ilu amerykańskich więzieniach siedziałeś? Podpowiem tylko, że cześć jest państwowych, a część prywatnych. W prywatnych naczelnik jest prawie bogiem i może ustalać dowolne zasady - chce komuś dać dostęp do telefonu, to daje.

Jeszcze zapomniałaś wspomnieć, że młody wali w drzwi piwnicy: tato! tato!! A ma w kieszeni komórkę, z której może po prostu do taty zadzwonić.

ja to widzę troszkę inaczej.. i w innym punkcie clue całości produkcji.. jak stosunkowo niewiele trzeba, żeby racjonalni ludzie zaczęli się zachowywać nieracjonalnie.. może są urodzeni mordercy, którzy mają coś z psychiką, dziwne dzieciństwo, zachwiany system wartości, ale to, co mi się wydaje ciekawe w produkcji to właśnie inny ciąg zdarzeń, wcale nie taki obcy w rzeczywistości. Ile razy o mordercy sąsiedzi mówią "to był taki dobry chłopak", człowiek nigdy nie wie, co w drugim siedzi.. Czasem coś pójdzie nie tak i wszystko się sypie. Człowiek chce się łapać namiastek świata, który zna, ale coś już przekroczył. Tak jak wikary, jest wikarym, chce pomóc synowi, chłopakowi, wyjść z tej sytuacji, ale już coś zrobił nie tak i ciężko wrócić do normalności ot tak. Rzeczy dzieją się w afekcie, a racjonalność stara się jeszcze łapać kontakt z rzeczywistością tylko już się nie da, bo dalszy ciąg zdarzeń jest poniekąd w afekcie, a poniekąd w tej czarnej dupie, w którą już się wpakowało i nie ma światełka, więc można tylko brodzić dalej w błocie. Pewnie wiele rzeczy można było tu zrobić lepiej, ale dziwi mnie tak niska ocena, bo to akurat ciekawa produkcja. Mocno mroczna, ale to z tej części mrocznej strony ludzkiej natury, może przez to dla mnie właśnie ciekawa.