dialog roku, pytanie do christophera walkena wysiadującego jajko na spotkaniu dla weteranów¹:

- so you never went to vietnam?
- not until nineteen ninety-four, i went on my terms.

[1] erratka - w gruncie rzeczy chodzi o jakąś grupkę samopomocową, ale z weteranami brzmi po prostu lepiej.. oczywiście brzmiałoby jeszcze lepiej, gdyby pytanie zadawał robert de niro - to jednak z łatwością można sobie samemu wyobrazić..

ogólnie jest dobrze, niemniej wciąż na lekkim dąsie wobec merchanta - zaczynał z gervaisem pomysłami, które kupowali od nich nie mający pomysłów własnych amerykanie, kończy sam (acz w duecie) naśladując pomysły tych samych amerykanów na długo zanim ci zaczęli kupować od nich..

wypada też pochwalić merchanta za perfekcyjne operowanie własną fizycznością, bo to sztuka, którą posiedli tylko najwięksi komicy. ostatecznie za każdym niemal razem kiedy merchant jest w kadrze film ożywa i żyje naprawdę, to są chwile rzadkie. całość raczej matowa, nie błyszczy, ale jak już zabłyśnie:

was your business affected much by coronavirus? must be quite hard to do this when you're wearing a face maaaaaassaask..

he's not coming back, is he?

sorry, no. a nine-year-old kid stole all of my money.

you've got some focus on your nose!

let's touch the sky!

why am i the used condom? becouse you're thin and full of spunk and that's a compliment!

i tak dalej, i tak dalej.. jak i podstarzałego, podgnuśniałego i podtłuściałego witchnaila e. granta wypełzłego z opuszczonych magazynów handmade studio chyba zawsze dobrze jest sobie przypomnieć, powitać, po latach, w całkiem znośnej formie..