Dla mnie "demokracja" nic nie znaczy, bo to jest tylko sposób wyboru władzy. To słowo powinno sobie wybrzmiewać u nas raz na 4 lata, przed wyborami.
Ja tureckich serialików nie oglądam, ale jest osoba, która ogląda wszystkie. Pozaklejane loga samochodów pewnie wynikają z ichniego prawa; wkurza mnie to gadanie do siebie, zamiast puścić z offu głos aktora z zamkniętymi ustami, że niby to są jego myśli. Jednak cywilizacyjnie górują nad polskimi, zeuropejzowanymi, na siłę zlaicyzowanymi. Często słychać np. "niech cię Bóg błogosławi", a o wzmiankach o tzw. "gejach" to nawet nie ma co wspominać. Władza dba o kondycję moralną i tradycję kulturową narodu. Turcy nie muszą się dostosowywać do "(anty)wartości unijnych", bo są suwerennym narodem.

Polski serial "Korona królów", parę miesięcy temu. Scenka: facet leży na lasce pod kocem i kopulują. Samiec dyszy, dyszy i wreszcie widać, że doszedł. Samiec zszedł z samicy i odpoczywają. I to wszystko w pierwszym programie ogólnodostępnej telewizji państwowej, godzinę po dobranocce. Wnioski wyciągnij sobie sam.

Witam i śmieję się serdecznie z dogłębnej charakterystyki kilku odcinków owego serialu.
Nie ma to tamto. Most Selima Groźnego, to zdecydowanie najatrakcyjniejszy bohater drugiego planu. ( Może by tak uhonorować go Oscarem….)
To mój pierwszy turecki serial. I odpoczywam przy nim od netfixowych lansów mniejszości wiadomego autoramentu …
Trafiłam na w/w dzieło przez czysty przypadek na Youtube, a że jest tam wbudowana opcja wyświetlania napisów w stu językach świata, to oglądam, czytam, zaśmiewam się czasem z tłumaczenia. Serial jest tam podzielony na dwugodzinne bloki.

Wytrzeszczem oczu ojca głównej bohaterki też się zmartwiłam, bo człowiek wygląda na zaawansowanego Graves- Basedowa, do tego jest sakramencko chudy i z profilu (nie wiem czemu}
przypomina mi ... velociraptora ze sceny w stołówce, czy w kuchni z filmu „Jurassic Park” :)))

Nie przekreślałabym aż tak serialu. Dzięki niemu wiem, jak się parzy kawę po turecku , co jada się na tureckiej stypie . .. Chałwę wcinają !! Dacie wiarę ?.
Z liścia co rusz tam ktoś obrywa. Płeć obojętna.
No i główny bohater z brwiami a’la młody Breżniew. Do tego ma chyba wbudowaną aplikację : Beksa i Mazgaj, bo chlipie na zawołanie. Tę sztukę na opanowaną do perfekcji :)

Witam. Serio, pierwszy turecki serial? Przyznam że jestem zdziwiony bo produkcje znad Bosforu są u nas emitowane od kilku lat, na Netflixie zresztą też. Zgadza się, w oryginale odcinki trwają zazwyczaj około dwóch godzin, u nas zgodnie z tradycją są dzielone na 45-minutowe odcinki.

Zawsze daję każdemu tytułowi który mnie interesuje szansę na te kilka czy kilkanaście odcinków ale tu był zdecydowany pas po zaledwie trzech.

Ja swoją przygodę z tureckimi produkcjami rozpocząłem w 2016 roku od emitowanego w TV Puls komediowego "Sezonu na miłość". Pierwsze wrażenia były jak najbardziej pozytywne, w końcu coś nowego, oryginalnego. Wkręciłem się podobnie jak niegdyś w gatunek latino (niegdyś, czytaj 25 lat temu). Bardzo szybko zacząłem jednak dostrzegać wady które tu wymieniłem i ten początkowy entuzjazm stopniowo opadał. Nie chciałbym jednak wrzucać wszystkich produkcji znad Bosforu do jednego wora bo to byłoby niesprawiedliwe. Jednak na kilkadziesiąt emitowanych u nas tytułów te dobre można policzyć na palcach powiedzmy obu rąk. Prym wiedzie tu jeszcze do niedawna reżimowa publiczna telewizja gdzie emitowano i nadal emituje się gniot za gniotem.

Są jednak prawdziwe perełki jak emitowany na Filmbox i Zoom TV kryminalny serial "Ezel" którego ubóstwiam i uwielbiam. Rewelacyjna fabuła luźno nawiązuje do kultowej powieści Aleksandra Dumasa pt. "Hrabia Monte Christo", do tego bohaterowie o wyrazistych mocnych charakterach. Jedyny w swoim rodzaju soundtrack który składa się z przeszło 30 kawałków a którym można by obdzielić co najmniej kilka tytułów i mamy przepis na serial który ogląda się niemal jednym tchem. W moim odczuciu "Ezel" należy do tych produkcji gdzie po obejrzeniu kilku odcinków nie ma już odwrotu.

Bardzo rzadko ekipy kręcą tytuły poza samym Stambułem i to jest oczywista wada bo ileż razy można oglądać te same minimalnie zmienione scenerie zazwyczaj w okolicach tego słynnego mostu. Mnie za specjalnie nie interesują tureckie zwyczaje choć przyznam że niektóre z nich to niezła beczka śmiechu.

Facet beksa to chyba taki wyjątek bo to właśnie tureckie aktorki są mistrzyniami w perfekcyjnie udawanym płaczu i scenarzyści skrzętnie to wykorzystują na zmianę z tanim udawanym dramatyzmem.