Podobało mi się.

Finał spokojny, jeśli porównać choćby do BB. Pasujący jednak bardzo do BSC, który, choć osadzony w uniwersum, miał od początku inną, własną, formułę.

Scena w sądzie, wcześniejsze negocjacje (te lody:)))), Marie, Bill Oakley, który chciał zrezygnować jak Saul/Jimmy zaczął mówić przy mównicy:))) - miód, jedyne do czego mogę się przyczepić, to fakt, że od początku było dla mnie jasne, że obciążenie Kim to przekręt i nie zrobiłby tego.

Scena z Waltem też dobra. Uderzające, że byli w tym pokoju zaraz po śmierci Hanka, zaraz po tym jak wszystko się już totalnie posypało, a Walt żałował tej sprawy z firmą.. W tym momencie wciąż był jeszcze Haisenbergiem, tak jak Jimmy wciąż był Saulem, do sceny w sądzie.
Wciąż był jeszcze człowiekiem przekonanym, że jest lepszy od takiego Saula ("a więc byłeś TAKI od samego początku?"), pomimo całego "shitu", który zrobił.

Czy fakt, że w scenie z Chuckiem zobaczyliśmy książkę 'Time Machine' oznacza, że Jimmy cofnąłby się do tego momentu gdyby mógł? Nie wiem, twórcy pozostawiają pole do interpretacji, ale to, że Jimmy w końcu nie mówi na głos co by zmienił (jeśli faktycznie by chciał) i skupia się cały czas na pieniądzach (przynajmniej oficjalnie) jest dobrym i konsekwentnym zwieńczeniem dla tej postaci.

Na koniec - Jimmy i Kim. Po pierwsze nie spodziewałam się takiej sceny i muszę przyznać, że myślałam, że jej nie "potrzebuję" dopóki jej nie zobaczyłam. Już sam fakt, że Kim prześlizgnęła się do więzienia na swoim starym identyfikatorze - świetne. I co by nie mówić - gdy staje naprzeciwko niego jest znów sobą, choć nie dotarli by do tego pkt gdyby nie ta scena w sądzie. Patrząc na nich jak palili tego papierosa, myślałam o tym, że ten serial to jednak w dużej mierze "love story" (przy poprzednich odcinkach myślałam, że już definitywnie zakończone), ale na zupełnie innym poziomie niż zazwyczaj się spotyka. W innym filmie/serialu zobaczylibyśmy bohaterów rzucających się na siebie itp, ale nie tutaj. Znów konsekwentnie. Milczące spojrzenia, oszczędne gesty, celebrowanie wspólnej rutyny. Moment gdy Jimmy chwyta trzęsące się ręce Kim, jest naładowany zarówno emocjami jak i erotyzmem. Tak dobry i wystarczający.

Będę tęsknić za tym serialem strasznie.