Dla mnie jest sceną, na którą jako postać, której historię z pewnością chciałoby się poznać (jego historia z Chile musiałaby być niezła!), zasługiwał. Scena z sommelierem. Scena z winem. Jednocześnie ostatnia scena, w której widzimy Gustavo w całym serialu. Scena, która pokazuje, że znowu Hectos wygrywa, a pogoń za zemstą na taką skalę nie ma już sensu, kiedy nie można nawiązać bliskich relacji z innymi ludźmi w obawie przed tym, że stanie się z nimi to, co z Maxem - że kartel go zabije. Zrozummy się dobrze - romantyzowanie czy jakiekolwiek "uczłowieczanie" fikcyjnych charakterów takich jak on, czyli po prostu zwykłych ciuli, jest złe, ale w tej jednej scenie możemy dostrzec wszystko to, co Gustavo ukrywał zarówno w Breaking Bad, jak i Better Call Saul. Że nie jest, tak jak chociażby Lalo, bezrefleksyjną maszyną (a może właśnie w pogoni za tą zemstą się nią staje?). No nie wiem, po prostu jakoś tak cały ten odcinek, a w szczególności ta scena, wryły mnie w fotel. Kurtyna w dół. Maska spada.