pierwszy sitcom cleese'a od czasu zacisza, nienapisany przez niego, co niestety widać - dla śmigającego właśnie na HBO sezonu jedenastego Curba konkurencja żadna..

winna jest estetyka, podczas gdy larry david, we właściwym sobie stylu wspaniałym i cholerycznym, po raz czterdziesty siódmy zmuszony jest radzić sobie jakoś z opadającą klapą, tym razem, dla odmiany, w ubikacji natfliksa - odcinek drugi sezonu jedenastego, szczerze polecam - john cleese zaczepia staruszków, których własne psy wyprowadzają na spacer, po czym upomina: oby żadne z was nie zasikało chodnika..

słowem: podtulana brytyjską flegmą zramolała ramota myślą, mową, żartem, uczynkiem i w scenografii, która winna była pozostać tam, gdzie się narodziła - w domach spokojnej starości..

ta zramolałość jednakże, paradoksalnie, będzie zarówno jego największą wadą (bo takich już się nie robi!), jak i największą zaletą (bo takich już się nie robi!), w zależności od oczekiwań..

moje są jakie są, dla mnie tronuje Curb, który od dwudziestu lat niezmiennie still sounds prettaaay prettaaay prettaaay prettaaay pretty good!