Stan zdrowia Iwony po ryzykownym zabiegu chirurgicznym poprawia się. Jej życiu nie zagraża już niebezpieczeństwo, ale dziewczyna wciąż pozostaje w głębokiej depresji. Z nikim nie chce rozmawiać. Nie może wyrzucić z pamięci zawodu miłosnego, który pchnął ją do próby samobójstwa. Wciąż ma przed oczami Sarnę całującą się z jej ukochanym Pawłem. Oni z kolei, podczas długich dni wspólnego niepokoju o los Iwony, bardzo się do siebie zbliżyli. Oboje dręczą wyrzuty sumienia, poczucie winy i bezradności. Ku ich radości wkrótce psychiczne samopoczucie Iwony zaczyna się poprawiać. Dzieje się tak dzięki przyjaźni dziewczyny z ciężko chorym młodym pilotem szybowcowym. Wakacyjne przeżycia i praca w szpitalu odmieniły też Sarnę. Miejsce nieco naiwnej buntowniczości i arogancji zajmuje dojrzała akceptacja świata i świadomość celu w życiu. Podobną metamorfozę przechodzi też Paweł. Jego uczuciowa niefrasobliwość przekształca się w "dorosłą" i odwzajemnioną miłość do Sarny.