Śmiesznie. Gra Scorn inspirowana dziełami Beksińskiego i Gigera była zapowiadana całymi latami. Wokół jej premiery było tyle szumu, co z wyborem nowego prezydenta w Stanach Zjednoczonych. Jak wyszła, okazała się strasznie toporną, powolną i beznadziejnie zaprojektowaną kupą (dla mnie - z wyjątkiem końcowego aktu, a właściwie fragment zwiedzania pustego już miasta zamieniającego się w gruzy).

Cocoon natomiast wyszedł bez żadnych zapowiedzi, prosto na Game Passa wraz z premierą gry. I zachwyca, zwłaszcza przez pierwsze parę godzin. Obce światy są interesujące i bardzo zróżnicowane, choć raptem jest ich tylko kilka. Początkowo również zagadki są całkiem ciekawe, chociaż odnosiłem mocne wrażenie iż sama końcówka gry cały czas powtarza te same zagadki oraz wydłuża niepotrzebnie drogi między docelowymi punktami by sztucznie przedłużyć rozgrywkę. A szkoda. Gdyby była krótsza i postanowiła skupić się jedynie na tym, by przeżycie było ciekawe i unikatowe jak początek gry - dla mnie byłaby to może i nawet dziesiątka.

Nadal, bardzo dobra gra, chociaż brakuje jej niewielkich poprawek do perfekcji.