Oraz cena. Obecnie 199 zł pudełko w Saturnie :/

cena jest adekwatna do długości gry. 70h grałem więc spokojnie mogłem za to i 299 zapłacić. Poza tym punkt w punkt się zgadzam z oceną.
Od siebie mogę dodać, że w trójce jest najsłabszy lore z serii ( w sumie jest go za mało), poziom trudności zjechał troszeczkę za nisko, są problemy z pvp przez iteamy ( pierścień niewidzialności ) oraz zakończenia nie są do końca satysfakcjonujące.
Na plus niesamowita ścieżka dźwiękowa, weapon artsy, których prawie się nie używa i nawiązania bezpośrednie (ds1) oraz aluzje (ds2) do poprzednich odsłon

Te problemy wynikają z prędkości niektórych broni np Dark Sword i Cartus Blade do obecnie najbardziej niezbalansowane miecze. Ze względu że są bardzo szybkie mają duże dmg i fantomowe zasięgi.

Co do świata to taki comeback w jedynkowe strony co niektórych ucieszy "Anor Londo, Izalith, katakumby i las"

Questy zawsze tak wyglądały w serii souls i nie liczę aby kiedykolwiek uległo to zmianie bo to tradycja tej serii, tej gry nie zalicza się strikte do kanonu rpg a jest to typowe acion co większości fanów serii pasuje bo ci fani raczej nie ogrywają takich gier jak Wiedźmin 3 czy Fallout 4 community jest bardzo specyficzne.

Popieram w 100% to co wymieniłeś. Gra jest bardzo dobra i tu nie ma specjalnie co dyskutować ale cierpi na parę niedostatków. Niestety ocenę gry obniża wtórność. Idziesz i...wszystko już było w pierwszej odsłonie (zamki, lochy, katakumby, mokradła itp a, Anor Londo to kopia z jedynki w zimowej odsłonie). O ile w DS1 zdarzało mi się na chwilę przystanąć, żeby podziwiać widoki to w trójce miałem już tylko ciagłe Deja VU - ładne...ale było. To samo w dużej mierze tyczy się przeciwników. Miłym wyjątkiem jest wioska nieumarłych i zimowa lokacja Irithyll oraz ostatnia lokacja gdzie w zasadzie idziemy do bosa. Druga sprawa to wymieniony przez Ciebie słaby wątek fabularny. Wiem, że taka jest konwencja serii Souls, że trzeba wszystko rozkminiać z zapisków i lakonicznych wypowiedzi NPC ale nie dodaje to (dla mnie) wcale grze uroku. Wprost przeciwnie - gracz w większości gubi wątek i skupia się głównie na walce i dobieraniu przedmiotów oraz broni, a szkoda, bo dobrze poprowadzona fabuła z interesującymi dialogami i questami wyszła by tylko grze na plus. Ostatnia kwestia to CENA! Zapłaciłem 199 zł za wersje PC - dostałem pudełko w miękkiej oprawie a w środku 3 płyty i kartkę z kodem do Steama. Moim zdaniem trochę się wykpili w zestawieniu z tym co oferują inni developerzy - mało i drogo zwłaszcza na polską kieszeń. Co do reszty - nie idzie się przyczepić. Muzyka? Kapitalna - sountrack przy walce ze smokiem Oceirosem to ciarki na plecach. Walki z bossami - świetne. System "samopomocy" wśród graczy oraz pojedynków i inwazji to prawdziwa siła serii Dark Souls i coś co czyni samą serie czymś unikalnym. Jedyna nowość na DUŻY plus który odnajduję w nowych Soulsach to weapon art - niezwykle przydatny przy P v E i REWELACYJNY, wnoszący na nowy wymiar system walk P v P. Grałem Dark Swordem skalującym na siłę - tam weapent art to coś wyjątkowo przydatnego, przełamującego obrone przeciwnika jednym, szybkim wymachem. Podsumowanie? Nie ma lipy - jak ktoś nie grał w żadnych Soulsów - to trzecią odsłonę uzna za najlepszą. Jak ktoś grał - zwłaszcza w jedynkę - dostrzeże tylko wtórność i powtarzalność mając równocześnie na uwadze, że to mimo wszystko to po prostu kawał dobrze wykonanego rzemiosła.

Blood Borne nie jest taki wtórny i jest świeży tutaj zrobili po prostu dobre rzemiosło bo w umyśle Japończyka jak coś działa to się nie zmienia tylko doskonali. W sumie każda część ma coś nawet znienawidzona 2 którą nawet miło wspominam mimo że picie mikstur przypominało delektowanie się winem a przewrotki rzut kapustą.

DKS1>DKS3>DKS2 a teraz inne gry tego studia DKS1=Blood Borne>Demon Souls=Dark Souls 3> DKS2.

Taki mam ranking mimo wszystko i tak mam je wszystkie w bibliotece po prostu jestem fanem.

demons souls na 1szym miejscu u mnie, atmosfera nie do podrobienia, takim oniryzmem mi zalatuje, gdzie dark to już typowe średniowieczne dark fantasy, a bloodborne choć spełnia moje polucyjne sny co do miejsca akcji i tematyki to jednak skończyłem go 2 razy i tyle, a demonsa przez lata ukończyłem przynajmniej z... 10 razy

kwestia gustu tylko tyle.

''+frajda z siekania potworów''
Zdecydowanie TAK :-)
https://www.youtube.com/watch?v=AgA8Z4kmFYY

W tej grze chodzi o to żeby nie było dialogów i wszystkiego podanego na tacy, gra ma zachęcać do czytania opisów przedmiotów, zwracania uwagę na detale lokacji itp. To wizytówka DS. Co do monotonności, dla mnie to było raczej <czemu 60 poziomów w górę dalej mam tutaj przesrane> ewentualnie <może uda mi się przebiec całą lokację niczym usain bolt do najbliższego płomienia>.

Pod względem klimatu gra wypada słabo, chyba nawet gorzej od Dks2. Taki np. Fire link Shrine. Ten kto grał w Demonsa zapewne pamięta to specyficzne uczucie izolacji i przygnębienia jakie dawało się odczuć w Nexusie, mimo ze postaci niezależnych przybywało wraz z czasem to w ogóle nie ujmowało to klimatu. W dks1 już ni było tak klimatycznie ale poczucie izolacji pozostawało bardzo wyraźnie. Tu natomiast jest jakoś sztucznie. Blond lala w masce wygląda jak z jakiegoś taniego Anime, starucha nieopodal jest denerwująca. Kowal OK, Gray rat też, ale jakoś tak siedzą bez ładu i składu, jeden na drugim. Bosowie w dks1 tez byli lepsi. Four kings, Nito, takich sie pamięta przez lata, tu natomiast dopiero za 2 przejściem gry zapamiętałem co niektórych a i tak najbardziej utrwalił mi się w pamięci ten smok przemawiający z silnym, Angielskim akcentem :P Reszta wrogów na jedno kopyto, latające zbroje na dopalaczach. Nuda. Cebulowy rycerz jest spoko, nie da się go nie lubić ale też jakby wciśnięty na silę. Katakumby, które w dks1 były mega klimatyczną lokacją, tak tutaj są zbędna zapchaj dziurą, napchaną przeciwnikami tak przegiętymi że człowiek ma ochotę to tylko przebiec i zapomnieć.

Jeśli chodzi o bosów to najlepiej wykonani są ci z bloodborne nie są klonami bądź wtórne odtworzonymi z lekko zmienioną mechaniką postaciami. Grałem w Demon Souls ale ta gra nie była bez wad więc jej nie gloryfikuje. Ja w katakumbach nie odczułem przegięcia przeciwników dojdź do DLC wtedy zrozumiesz co to znaczy przęgięty przeciwnik pokroju Friedy czy najtrudniejszego Smoka w historii soulsów.

Największą wadą po DKS 1 był fakt że zrezygnowano z poise a wcisnięto hyper armor. DKS 1 miało rewelacyjną mechanikę najlepszą ze wszystkich soulsów "DKS 2 pod względem mechaniki to dno i tragedia" Co do 3 to ma przyzwoitą mechanikę na poziomie demon souls no ale dla mnie właśnie brak poisa powoduje cancer tactics i to jest mega złem.

Jeśli chodzi o PVP to chyba się przerzucę i tak na For Honor bo tam mechanika jest po prostu lepsza dla mnie.

Dark Souls 3 to irytujący syf, który potrafi zepsuć humor nawet dla najbardziej cierpliwej osoby.
W tej grze twórcy wrzucili na siłę maksymalny poziom trudności, a postać gracza uczynili celowo maksymalnie słabą.
Sama fabuła nędzna i nieciekawa, a mechanika gry to całkowita porażka.
Postać ciapowata o spowolnionych ruchach (zarówno obrona jak i atak), a podrzędni przeciwnicy dwoma ciosami mogą ciebie zabić.
Bossów nawalone, aż niedobrze się robi. Tak naprawdę cała ta gra polega na walkach z bossami. Jest bezwartościowa dla wszystkich, którzy nie są fanami idiotycznych walk.

Główny problem jaki drenuje ocenę tej gry to nierówny poziom trudności, bossowie poza kilkoma wyjątkami (wg mnie jednym lub dwoma) są zwyczajnie słabi w porównaniu do kreatur które mijamy po drodze. Całą frajdą takich gier jest to że przemierzamy świat mordując z uśmiechem na ustach wrogów, jeśli Nam nie idzie to robimy to kilka razy "farmiąc" i zwiększając lvl postaci a Szef jest prawdziwym wyzwaniem, tutaj natomiast o ile doświadczony gracz nie ginie łatwo tak zanim dojdzie do bosa jest mocno wypruty z flaków (brak kamieni uzdrawiających, jedynie estus, przez co walka z Nim nie jest satysfakcjonująca, i choćbyś nie wiadomo jakim był pro graczem, to nie ma szans że Ci po drodze nikt nie zabierze energii, a fanem sprintów nie jestem, choć te są oczywiście i niestety możliwe. Tak więc idą do Bosa toczysz wiele satysfakcjonujących choć często irytujących pojedynków kiedy głupio tracisz energię, i tak na prawdę nie wiesz na co trafisz, czy przywoływać kogoś bo Bos będzie nie do zdarcia a Ty już jesteś słaby czy biegnąc szybko będziesz w pełni sił i walka z bosem to nudny przerywnik. Druga bolączka to kiedy jesteś podpalony atakują Cię ciągle inni gracze - gra jest niegrywalna. Trzeci problem nudne lokacje - piękne ale nudne, powtarzalna szarość, w DS2 każda kraina była jak z bajki i to naprawdę różnej, niesamowita jest dwójka pod tym względem..... fabuła jeśli jest tak szczątkowa to musi mieć jasny przekaz, natomiast to co tam biadolą Ci NPC zapominasz po 5 minutach. Początek jest całkiem dobry ale po Irithyll wszystko się robi jakieś takie na siłę.

GiT gUd.

Kolego z forum właśnie wsadziłeś kij w mrowisko.

Wiem o tym i widzę że fani Dark Souls stanowią jakąś jednolitą grupę. Albo grasz i uwielbiasz, albo się nie odzywaj.

a i jak mówisz o powolnych ruchach postaci to zagraj w Lords of the fallen bo tam to parodia soulsów i męką już na pierwszym bossie który jest od ciebie szybszy i atakuje cię gdy postać główna robi unik z prędkością w godzinę.

No ale fabuła jest taka że odkrywasz ją sam po przez opis przedmiotów i garstkę monologów postaci a i znajomość poprzednich części trylogii.