Dokładnie. W "Dishonored" po raz pierwszy zagrałem jakieś 2 lata temu i właśnie przechodzę ją po raz trzeci. Bawię się prawie tak samo, jak za pierwszym razem, ale tym razem staram się grać na niskim chaosie... i o dziwo się udaje. Jestem na Moście Kaldwina i jak do tej pory nikogo nie zabiłem. Ani na Moście, ani w przybytku uciech, ani polując na nadrewidenta Campbella.
No, ok prawdopodobnie Slackjaw załatwił braci Pendletonów, ale ja mam rączki czyściutkie ;P
"Dishonored" to moja ulubiona gra. Nigdy nie sądziłem, że skradanka... skradnie mi serce, ale tego dokonała. Do tej pory bawiłem się Gothikami, Skyrimami i innymi Baldurami i myślałem, że to światy RPG mnie porwą. No i porwały, ale do momentu zagrania w "Dishonored".
Dodatki faktycznie trzymają poziom, a druga część jeszcze przede mną i już nie mogę się doczekać.
Tą grę się smakuje jak pyszną kawę.