Jeśli chodzi o sprawy techniczne to grafika prezentuje się ładnie (grałem z lekko ulepszoną grafiką, za radą w CDA. Wystarczyło dodać niewielki plik tekstowy by znacznie poprawić grafikę, choć nie przebija Obliviona, czy Gothica 3, które wyszły mniej więcej w tym samym okresie. Zbroje i bronie są ładne i ciekawie zaprojektowane. Najsłabszym jej punktem są modele postaci, które nie są wykonane zbyt starannie, a twarze często się powtarzają, no i drzewa, które już w bliskiej odległości zamieniają się w bitmapy. Należy też wspomnieć, że filmiki są strasznie brzydkie i na dodatek w niskiej rozdzielczości, dobrze, że jest ich niewiele. Obszar po którym się poruszamy jest dość duży i różnorodny. Jest pustynia, jest lodowiec, góry, niziny, lasy, mroczne ziemie orków na różnorodność nie można więc narzekać. Inną sprawą jest fakt, że warto poruszać się tylko wśród ścieżek zaznaczonych na mapie, bo poza nimi nie ma nic ciekawego. Ja "odkryłem" wszystkie ścieżki, poruszałem się też trochę poza nimi. Świat jest duży, twórcy więc nie musieli na każdym kroku czegoś upychać. Jest więc realistycznie, pod tym względem, że duże połacie terenu są, bo są i nie ma nic w nich ciekawego. Ich rolą jest nadanie tego prawdziwości krainie, ponieważ jeśli z wysokiego szczytu spojrzymy w dół ujrzymy lasy pełne drzew, łąki, odległe miasta, czyli tak jak w rzeczywistości. Widać pod tym względem rozmach. Szkoda, że ten ciekawie zaprojektowany świat, nie żyje własnym życiem. NPC bez sensu łażą po miastach, nie spotykamy np. karawan pomiędzy miastami itp.itd. Animacje są słabe, zwłaszcza jeżeli włączamy grę świeżo po takim Mass Effecie, czy Risenie 2. Szybko można się jednak do nich przyzwyczaić i nie kłują w oczy. Efekty pogodowe jak i magiczne także są zrealizowane na poziomie.
Muzyka jest dobra i pasuje do klimatu gry. Może czasami się już przejadać i nudzić.
Fabuła jest banalna i nie warto jej poświęcać wiele uwagi. Warto dodać, że gra ma dwa zakończenia, co jak na grę gdzie fabuła została potraktowana po macoszemu może dziwić. Dialogi też nie przykuwają uwagi i większość z nich pomijałem czytając napisy. Przyczyny są dwie: słaby angielski dubbing i brak jakiegokolwiek wpływu na dialogi.
Rozwój postaci może satysfakcjonować, jest dużo umiejętności, jak na RPG połączone z hack&slash przystało. Pojawia się dużo niespotykanych w innych grach. Z większości umiejętności jednak nie korzystałem. Wg dostajemy za mało punktów umiejętności i zanim wyuczymy się tych naprawdę potrzebnych to zbliżamy się do końca gry.
W Two Worlds spotyka się kilka ciekawych pomysłów m.in. łączenie tych samych typów broni, bądź uzbrojenia ze sobą, czy kapliczki przy których się odradzamy, a także regenerujemy manę i zdrowie. Duży plus za alchemię. Radzę się jej jak najszybciej nauczyć na maksa, bo możemy tworzyć mikstury na trwale zwiększające nasze statystyki.
Walka polega na klikaniu, niczym w rasowym hack&slashu. Zauważyłem, że gra jest trochę źle zbalansowana. I o ile pod koniec gry większość potworów pokonywałem jednym ciosem, to były też takie które nas dosłownie miażdżyły. Na szczęście są niezastąpione kapliczki.
Przejście gry zajęło mi ok. 32 godziny. Zdaje mi się, że spędziłem z tym tytułem zdecydowanie dużo więcej czasu, ale to pewnie przez monotonię rozgrywki.
Two Worlds nie jest grą idealną, jednak Reality Pump miało ambicję i kilka ciekawych pomysłów. Grze zabrakło ewidentnie ostatniego szlifu strony technicznej, no i dopracowania fabuły. Gra stoi rozkrokiem pomiędzy RPG i hack&slash, więc myślę, że fani obu gatunków, będą się przy grze dobrze bawić. Two Worlds to gra na jeden raz i już raczej do niej nie wrócę. Przez całe 30 h robimy w kółko to samo, więc mi już wystarczy. Zwłaszcza, że pod koniec mi się już strasznie nudziło.
Grze daję ocenę 7/10, mimo, że jest to ocena nieco naciągana to myślę, że RP się starało i ciężko pracowało nad grą. TW II poprawiło się pod wieloma względami, więc pokazali, że uczą się na błędach.