film
Słońce wschodzi raz na dzień
1967
1h 30m
Haratyk, nie mogąc liczyć na pomoc władz, uruchamia z mieszkańcami wioski tartak. Gdy przedstawiciel partii oświadcza, że jest to własność ludu, którą trzeba zwrócić, górale niszczą swoje dzieło i idą do lasu, gdzie tworzą oddział partyzancki.
reżyseria Henryk Kluba
scenariusz Wiesław Dymny
produkcja Polska
premiera 4 kwietnia 1972 (Światowa)
nagrody Film otrzymał 3 nagrody
Nowość
Popularna
O góralach partyzanach wyrafinowana acz pełna prostoty ballada nieprzebitego duetu Kluba-Dymny. Nawet Welles nie wpadł na taki sposób ujęć. Poetyka z konkretem.
czytaj dalej
krytyczka niezależna
Ranking ról
Opis filmu Słońce wschodzi raz na dzień
Haratyk (Franciszek Pieczka) w imieniu mieszkańców wioski zwraca się do ludowej władzy o pomoc w uruchomieniu tartaku, jednak ta ma ważniejsze sprawy na głowie. Miejscowy proboszcz również nie wspiera górali, którzy, pracując ciężko i bez wynagrodzenia, remontują urządzenia i doprowadzają je do użytku. Kiedy wszystko jest gotowe, zjawia... czytaj dalej
Informacje o filmie Słońce wschodzi raz na dzień
premiera 4 kwietnia 1972 (Światowa)
studio Zespół Filmowy "Syrena"
tytuł oryg. Słońce wschodzi raz na dzień
inne tytuły The Sun Rises Once a Day Międzynarodowy
więcej
Zdjęcia do filmu realizowano w Istebnej oraz Koniakowie (Polska).
Znajdź filmy, które mogą Cię zainteresować
Film Kluby jest obietnicą znakomitej kariery reżyserskiej, która niestety nigdy się nie spełniła. Zawierający w sobie mnóstwo znakomitych pomysłów formalnych (przy scenie na UB pomyślcie o montażu u Smarzowskiego) opisywany jako ballada, ale mający też cechy tragedii antycznej.
Opowieść o narastającym konflikcie...
Film niesamowity, aktorstwo, klimat, sama opowieść, fantastycznie narysowani bohaterowie, zdjęcia, plenery (strzelanina z Niemcami, niczym na westernie, a i las), a nawet kostiumy (te kożuchy niczym z jugosłowiańskiego filmu), chóry, śpiewy, muzykanci, przebierańcy. Wszystko tu zagrało, poza oczywiście przerobionym na...
więcej
Dlaczego 8 ??? Ciekawy obraz o Polsce powojennej, w konwencji balladowej. Jest balladowo, ale i realistycznie, obyczajowo, ale też politycznie. Politykowanie w filmie spotkało się z cenzurą, a dziś wypadki tam przedstawione niejako zmieniają nieco znaczenie i odbiór filmu. Podobny film już zaistniał: Ziemia (1956) tam...
więcej
