żaden z nich nie dorównuje the wall...

o maj gat, jak czytam czasem, gdy ktoś wymienia tyle nie znanych mi prawie albumów tak na szybko, to mi się głupio robi. Bo wiecie, ja tu w szkole szpanuje (jak to w gimbie w bywa) moją wiedzą, bo powalił mnie na kolana In The Court Of The Crimson King, znam na pamięć chyba całe Led Zep, męczę Pink Floyd i King Crimson, bo to geniusze są i czuję się bosko, bo tak świetnej muzyki słucham. Ale czasem wystarczy, że wejdę w neta i zobaczę kilka postów na forach, czy wypowiedzi i/lub recenzji, a już mam wrażenie, że dużo tu jeszcze do przesłuchania. Może dlatego, że mam tylko 15 lat i dużo jeszcze przede mną, ale mimo wszystko. Nie wiem jaka jest puenta tej wypowiedzi, chyba chciałem po prostu napisać co myślę. Btw. Led Zeppelin lepsze niż wszystko. Na prawdę. Led Zeppelin moimi bogami.
NO, może "bitelsy"

Proszę cię . queen przy PF czy the doors to tanie gówno dla mas. :)

Zależy. Lata 80 to niemal pop, ale w latach 70 Queen nagrał kilka ambitnych projektów z A Night at the Opera na czele. To, że w RMF FM czy innym tandetnym radiu zagrają jakiś utwór Queen nie oznacza, że tworzył gówno. Popadasz w skrajności.

fakt the wall nie jest jakieś wybitne, najlepsze albumy to zdecydowanie Wish, Animals i the division bell

haha znalazł sie krytyk pink floyd idze ze sie schowaj ...division bell stawiac ponad the wall...za głowe mozna sie złapac...

każdy ma prawo do swojej opinii, ty widocznie bardziej wolisz floydów w wydaniu watersa, a mnie bardziej odpowiadają gilmoura i im mniej słychać watersa w utworach floydów tym lepiej, nie wiem po co w ogóle robić fora, jak zawsze znajdzie się ktoś kto będzie krytykował innych za ich własne zdanie, najlepiej ci przytaknąć bo dalsza dyskusja nie ma sensu, w końcu każdego z muzyków znasz osobiście i najlepiej wiesz co mieli na myśli nagrywając każdy utwór, w końcu z takim guru Pink Floyd się nie dyskutuje, a tak na prawdę to w dupie byłeś gówno widziałeś

nie dyskutuj synu

Jeśli uważasz że ten album to komercja to współczuję rozeznania i interpretacji. Album jest wspaniałym dziełem a film niesamowitym odzwierciedleniem tego przedsięwzięcia. Ja interpretuję oba dzieła na raz gdyż są ściśle powiązane i wyceniam na 9. Dzieci zbierające cegły po dorosłych to niesamowity dramat, dalej wchodzi w sferę psychologiczną gdy dzieci dorastają i z uzbieranych cegieł ustawiają w okół siebie mur by go później rozwalić i rozsypać cegły następnym pokoleniom. To moje zdanie, moja ocena i moja interpretacja.

Cegła,cegła ,cegła fajna rzecz

Dla mnie album to nie arcydzieło tylko jedna wielka nuda. A film ma tak głęboki przekaz , że można utonąć. Jak na to patrze to zawsze mam ochote powiedzieć "co ja patrze".

Ale dlaczego jedna wielka nuda? Przepraszam, wiem że nie powinnam kwestionować Twojego zdania i próbować narzucić Ci moje poglądy na temat Floydów, ale jest mi bardzo trudno się powstrzymać, bo jestem ich ogromną fanką. The Wall jest wg mnie naprawdę dobrym albumem, ale nie najlepszym. Trzeba pamiętać, że była to prawie w całości wizja Watersa. To manifest, bardzo dobrze opracowany. Po za sferą tekstową i ich przesłaniem jest bardzo dobry muzycznie. Solo Gilmoura w moim ukochanym Comfortably Numb.. Ludzie, przyznam, jakieś pół roku temu, ten album był dla mnie po prostu przereklamowany, podobał mi się, ale miałam wrażenie że to tylko komercyjne dzieło. Poniekąd tak, ale po obejrzeniu tego filmu, wsłuchaniu się więcej w drugą płytę The Wall (uważam, że jest o wiele lepsza od CD1) zmieniłam kompletnie zdanie. Album jest wg mnie świetny.
Ale wracając do ogólnego tematu Pink Floyd - początki magicznej psychodelii z Sydem (The Piper..) nigdy mnie za bardzo nie kręciły. Owszem, nigdy nie odrzucam tego albumu, ale bardziej przypadły mi do gustu długie instrumentalne utwory na których drogę weszli parę lat później. Saucerful to swego rodzaju coś nowego, widać że kusiło ich eksperymentowanie, chcieli czegoś nowego, dołączył Gilmour, zespół wchodził na nowy tor. Bardzo lubię tytułowy utwór, i chyba najbardziej "Set the Controls.."
More + Obscured By Clouds ominę. Hmm. Ummagumma - nie wiem dlaczego tak wiele osób ma z tym albumem problemy, ja przesłuchałam go całego za pierwszym razem, jest bardzo trudny, wciąż do końca nie mogę zrozumieć o co tam w tym wszystkim chodzi. "The Narrow Way" jest zdecydowanie moim ulubieńcem z tego albumu.
Atom Heart Mother jest jedną z moich ulubionych płyt Pink Floyd, tytułowa suita jest naprawdę dziwna, ale przypadła mi do gustu jak każdy utwór z tego albumu, może poza ostatnim, którego nie słucham już tak chętnie jak pozostałych.
Meddle jest bardzo niedoceniany, głównie znany z "Echoes", ale w historii zespołu jest jednym z tych przełomowych, niestety przyćmiony przez Dark Side i późniejsze hitowe albumy.
The Dark Side of the Moon jest dobrym albumem, aczkolwiek nie należy do moich ulubionych. To właśnie o nim, a nie o The Wall powiem - przereklamowany. Poza Time i Money przypadło mi do gustu Us and Them, reszta nie jest aż tak godna uwagi.
Wish You Were Here jest zdecydowanie jednym z moich ulubieńców, obejrzałam ostatnio film o powstaniu tego albumu i przyznam, choć wiele z tego już wiedziałam, wciąż czuję niesamowity pociąg do tej płyty. Jest dla mnie idealna. Zaczynające i kończące Shine On You Crazy Diamond ku pamięci Syda jest wyśmienite, bardzo nastrojowe z pięknym tekstem. "Welcome to.." i "Have a Cigar" to świetne utwory, obydwa. Uwielbiam ich tekst. No i "WYWH" - nic nie muszę mówić, wszystko wiadomo o tym utworze.
Animals.. Animals przez długi czas było mi obce. Po przesłuchaniu tego albumu wiele razy wkońcu doszłam do hierarchicznego podziału ludzi (zwierząt) a Dogs i Sheep stały się moimi faworytami.
The Final Cut - "ostatni" album Pink Floyd, uważam, że jest dobry, ale tylko dobry. To wg mnie swojski powrót Watersa do klimatów The Wall, ale jeszcze bardziej osobistych i z mniejszym rozmachem. Nie mówiąc źle o tym albumie powiem po prostu - dla mnie jest na "jedno kopyto". Może to też wina tego że jestem za Gilmourowskim Pink Floyd, a Roger zawsze był dla mnie zbyt zaborczy i pewny siebie.
Teraz dochodząc do Pink Floyd z Davidem na czele, mówiąc o A Momentary Lapse Of Reason (Mój ulubiony album) i The Division Bell, mogę powiedzieć że oba albumy są dla mnie dziełem sztuki. AMLOR jest moim ulubionym, chyba, tak mi się wydaje. Znajdują się na nim Sorrow (Wg mnie najlepszy utwór, mój ulubiony) i On The Turning Away - które obydwa kocham. Yet Another Movie także. Na DB mamy High Hopes - nie wiem jak można tego utworu nie wielbić, więc nic więcej nie dodam.
Pink Floyd w moim mniemaniu jest jednym z najlepszych zespołów w historii muzyki, godnym uwagi i podziwu wielu. Definiuje pojęcie artyzmu i sztuki, inteligentnego grania połączonego z pięknym tekstem. Dla mnie bomba.

Podsumowując, najlepsze wg mnie albumy Pink Floyd to: Atom Heart Mother, Meddle, Wish You Were Here, Animals, The Wall i ostatnie dwa Gilmoura.

Przepraszam, ale musiałam napisać swoje odczucia co do każdego albumu, może komuś zachce się to przeczytać, opowiedzieć o swoich przeżyciach związanych z ich słuchaniem.
Po prostu nie rozumiem, jak można nie doceniać tego zespołu, nigdy tego nie zrozumiem.

Chyba przesadziłem z wyrażaniem wlasnego zdania. To bardziej brzmi jak trolling. Teraz po pewnym czasie stwierdzam, że ŚCiana nie jest taka zła, a DSOTM nie jest tak wspaniały. Tylko time i money mnie sie podoba.

Jeśli to jest komercja, to chcę więcej takiej komercji!