Najważniejsze, tak mi się wydaje, jest fakt, że film nie śmieje się z Boga i widać to już w pierwszej scenie. Jezus wygłaszający kazanie na górze jest taki jak można by go oczekiwać - poważny i charyzmatyczny. Kamera odjeżdża i co ... małostkowi ludzie gadają pierdoły, robią sobie jaja i kłócą się o nos. Ta pierwsza scena jest dla mnie jasną deklaracją, że Python'i nie czepiają się Boga, tylko bardzo ludzkiego wykorzystywania rzeczy wysokich do swoich małostkowych interesików. Również sceny w których Brian zostaje mesjaszem wbrew swojej woli mówią to samo. Każdy z wyznawców interpretuje fakty jak mu pasuje. Dyskusja o tym czy podążać za tykwą czy sandałem kojarzy mi się z dyskusją z "Imienia Róży" na temat faktu, czy Jezus miał sakiewkę, czy też może nie. Mówiąc najbrutalniej film jedzie po "wycieraniu sobie gęby" religią.