Film nieco zakręcony ale podaje swoją treść przejrzyście. Może być nieco męczący ale poniekąd o to chodziło. Przedstawiając tę nieco smutną historię zabrakło jednak tego jeszcze jednego kroku. Trzymania widza aż do finału w ciągłej i niepodważalnej niepewności czy przyszłość i misja głównego bohatera dzieją sie na prawdę czy tylko w jego umyśle.
Zakończenie trochę w tej kwestii mąci na korzyść, pozostawiajac jednak może za wiele rzeczy niedopowiedzianych, a za mało intrygujących? Mam wrażenie, że w większości sytuacji rozczarowuje ono potencjalnego odbiorcę tego filmu niż zmusza do ponownej analizy wszystkich wątków by znaleźć jednoznaczną odpowiedź. Bo czego tu znowu szukać? Przeważająca liczba faktów przemawia za autentycznością tego w co Cole wierzył że jest prawdziwe. I tyle. A poza tym fabuła zatacza koło.
Ale po chwili przemyśleń wiem czego jeszcze tu brakuje. Uczuć. Nie chodzi o uczucie Cola do pani doktor ale o uczucia widza. Bohater przez cały film w nieco syzyfowy sposób zmaga się z misją, a jednocześnie jego postawa jest szczera i szlachetna. Pragnie także szczęścia dla siebie. W momencie jego niepowodzenia widzowi powinna wiec zbierać się łza w oku. I pewnie niektórym się zebrała ale mnie to nie ujęło. Nie wiem czemu - może brakowało odpowiedniego przygotowania kulminacji, może całość przedstawiono zbyt sucho? Takie właśnie pozostaje wrażenie po seansie - suche, obojętne, szare i jedyne smutne.

Nie mogę wspomnieć o Bradzie Pitt'cie którego kreacja jest majstersztykiem i powiedziałbym nawet, że zasługuje na to aby ten film miał lepszy scenariusz. Nie chcę jego postaci - Goinesa - postrzegać w kategoriach komicznych ale widząc wcześniej Tajne przez poufne momentami nie mogłem powstrzymać sie od śmiechu...