„16 przecznic” to film sensacyjny, jakich Amerykanie nakręcili w ostatnich latach całe mnóstwo. Dziełko Richarda Donnera spośród tego mnóstwa specjalnie się nie wyróżnia, ot, takie typowe, bardzo schematyczne kino akcji, w sam raz do obejrzenia w nudny wieczór. Oglądając ten film ma się wrażenie, że chyba wszystkie pomysły na tego typu kino już zostały wyczerpane, bo nie ma tu absolutnie nic nowego. Schematy i schematy, które co najwyżej poddawane są drobnym modyfikacjom. Tempo akcji oczywiście jest bardzo szybkie, film jest zrealizowany poprawnie. Ale jednak brakuje tu czegoś nowego, świeżego, czegoś, co mogłoby zaskoczyć widza. „16 przecznic” to najprościej mówiąc mieszanina dotychczasowych motywów i szablonów kina policyjnego. Oglądamy ten film, bez większych problemów przewidując, co za chwilę się wydarzy. No i ten amerykańsko banalny, bardzo przewidywalny finał: koleś grany przez David’a Morse’a przez cały film błyszczący sprytem i inteligencją, nagle traci rozum i daje się wykiwać Bruce’owi jak dziecko. Trzeba przyznać, że Bruce dość dobrze zagrał zmęczonego życiem i samym sobą gliniarza, który ma sporo na sumieniu i który dość przypadkowo zaczyna wojnę z mafią policyjną. Ciekawym, acz niezbyt oryginalnym rozwiązaniem jest też to, że cała główna akcja toczy się tu w ciągu dwóch godzin.
Podsumowując, „16 przecznic” to solidne kino akcji, które ogląda się całkiem sympatycznie, ale jednak film ten nie wnosi do gatunku zupełnie niczego nowego. I jeśli ktoś nie obejrzy tego filmu, to na pewno wiele nie straci. 6/10.