Pierwszy raz o reżyserze Spiku Jonze słyszałem oglądając film Jima Jarmuscha Kawa i papierosy. Jest tam pokazane w jednym z epizodów, że Spike Jones to pewna osobowośc w Hoolywood, więc gdy natknąłem się na to nazwisko podczas przegladania programu tv postanowiłem przekonać się co takiego mu w głowie siedzi:-)
Adaptacja, bo właśnie ten film wczoraj oglądałem dał mi wiele do myślenia. Poruszane wątki, psychozy otaczają nas..może zauważamy to nawet u siebie. Wątków jest wiele, jak wcześniej ktoś na forum napisał, ale nie zaliczyłbym to jednak do negatywnych aspektów filmu..ponieważ myślę, że są one ważne i pokazują jak bardzo złożone jest nasz charakter. Chęć posiadania pasji, zrobienia czegoś wielkiego, prawie każdy również zdaje sobie sprawe ze swoich słabości, próbuje je przełamać, ale później okazuje się, że nie ma na tyle siły żeby to zrobić..może za bardzo patrzymy na innych co powiedzą, niż na własne pragnienia? Ktoś porównał ten film z Dniem Świra, nie zgodziłbym się z tym stwierdzeniem. Ja bardziej skłonny bym był zauważyć, że ma coś podobnego do American Beauty tylko nieco inne zakóńczenie i dłuższe poszukiwanie tej równowagi.
Co do aktorstwa to bardzo mi się podobał Nicolas Cage, przypominał mi troszkę Woodiego Allena - neurotyka, bardzo przekonujący. Nie sposób pominąć również Chrisa Coopera w roli zakręconego i doświadczonego życiem Johna Larocha(Oscar za tę rolę).

Świetne kino, Spike Jonze mnie nie zawiódł: moja ocena 8/10 gorąco polecam i jestem troszke zdziwiony tak niską oceną na stronce.