Albo nawet 4/10 jak ja to uczyniłem, bo to co mnie trzymało ''przy życiu'' oglądając ten film, to raptem ścieżka dźwiękowa lecz i tak standardowa, oddająca klimat lat 90-tych i chyba błękitne oczy Rebecci De Mornay. Don niestety był dla mnie od samego początku przewidywalny, w ogóle nie budził respektu, a to jego szeptanie przeplatane ze sztucznym wybuchem emocji drażniło mnie niesamowicie. Przewidywalny, naiwny, dziurawy film, który nie wiedzieć czemu nosi identyczny tytuł (tutaj przynajmniej) ,jak świetny thriller z Al Pacino. W życiu bym nie przypuszczał, że Lumet stworzy tak niczym nie wyróżniający się film.
pozdro