Początek filmu mnie rozczarował - zrobiony na 'odwal się', w dodatku nie mieliśmy okazji poznać bohaterów, by bardziej wczuć się w ich sytuację. Jednak akcja rozwija się zaskakująco, Myers to zaskakujący jak na lata 50-te psychol, manipulator, próbuje chwilami udawać 'dobrego wujka' i zostawiać bohaterom złudną nadzieję. A bohaterowie, Collins i Bowen, mają różne charaktery i zachowania, co ciekawie się rozwija wraz z trwaniem akcji. Collins od początku wykazuje się zaskakującą odwagą i cwaniactwem, by się potem załamać. Natomiast Bowen, który 'bardziej realnie' prawie sra w gacie ze strachu, z czasem staje się coraz twardszy, co manifestuje się pod koniec filmu. No i Myers, niesamowicie twardy charakter, sadyzm a zarazem rozpaczliwa chęć przeżycia, ucieczki i strach przed powrotem za kraty. Brawa dla Idy Lupino, nakręciła prosty ale jakże smakowity film!