Genialny? Doprawdy?
Jedyne, co mi się w "Bańce" podobało, to tytuł. Nader adekwatny dla tak nadętego filmu.
Rozumiem, miało byc ascetycznie, niemal paradokumentalnie, miało pokaza ludzi takimi, jacy są. Wyszło po prostu brzydko. A brzydko nie znaczy od razu - prawdziwie.

W 100% zgadzam się z autorką poniższego komentarza (m-aga). Genialny film? To jakieś żarty.

Przepraszam, powyższego komentarza ;).

Genialny, to za dużo powiedziane. Film nie był zły, ale jakiejś rewelacji też nie było. Moja ocena to 7/10. Film od początku do końca był paradokumentalny, sprawiał wrażenie nisko budżetowego (i jak widzę, taki był), jednak mimo niskiego budżetu został całkiem nieźle nagrany, aktorzy nieźle zagrali, klimat tez był odpowiedni - za to plus. Jednak czegoś mu brakowało... nie był szczególnie porywający, ani zaskakujący - po prostu był. Można obejrzeć.

Moja ocena to 8/10 -- "9-tki" i "10-tki" rezerwuję dla filmów przełomowych i/lub takich, które mnie osobiście z jakichś przyczyn poruszają. Tym niemniej, jestem skłonny bronić założyciela niniejszego wątku oraz jego słowa "genialny" użytego w odniesieniu do "Bańki" (chociaż, gwoli ścisłości, przymiotnik ten związany był w wypowiedzi Jacka z samym reżyserem). Film rzeczywiście jest "genialny", bo ma ducha -- bardzo oryginalny pomysł i realizacja artystyczna na dwóch równoległych płaszczyznach: fabularnej i plastycznej.

No bo przecież główna bohaterka wyglądem przypomina lalki produkowane w fabryczce. I tu można się bawić różnymi tropami skojarzeniowymi: lalka, czyli coś pozornie przytulnego, a w rzeczy samej przedmiot zimny i nieczuły; lalka, jako zabawka wymuszająca opiekuńcze uczucia, domagająca się ciągłej atencji i uczuć; lalka, jako coś pustego w środku; lalka, jako coś martwego, choć na pozór żywego; lalka, jako coś przydatnego i lubianego, ale tylko do czasu i na krótką metę (wykorzystywanie, przedmiotowe traktowanie) lalka, jako wieczne dziecko (naiwność i niedojrzałość); itd. -- możliwości jest od groma.

A z drugiej strony -- prosta, ascetyczna, ale świetnie zagrana, naturalna, niewydumana opowieść o prowincji, o tzw. "życiowych nieudacznikach", o ludziach pozbawionych perspektyw; co nie sprawia jednak przecież, że przestają być ludźmi, że zatracają ludzkie potrzeby i namiętności.

Tak więc film jak najbardziej zasługuje na przymiotnik "genialny". I mnie np. bardzo się podobał. Tylko, że "podobanie się" akurat nie ma wielkiego znaczenia dla faktu, czy dzieło sztuki zasługuje na etykietę "genialnego" :).