Spodziewałem się, że czeka mnie kolejny odgrzewany kotlet, który ma zarobić. Jednak już sprawdzając seanse w kinie zostałem pozytywnie zaskoczony - 2,5 godziny? Gdyby ktoś tu chciał zrobić tandetny film akcji zamknął by się w 1,5 h bo na tyle mniej więcej niedzielnym widzom wystarczy popcornu i zaczynają się nudzić. Być może czeka mnie coś naprawdę interesującego?

I nie myliłem się - piękne ujęcia (niektóre wręcz zakotwiczyły się w mojej głowie), muzyka i całe to powolne tempo, gdzie widz uczy się świata, chłonie go i dostaje czas na medytację nad tymi wszystkimi motywami, które zostają tutaj poruszone. To uczta dla oka, ucha i umysłu.

Oczywiście wiele rzeczy zostaje podane na tacy, nie trzeba doszukiwać się pewnych odpowiedzi, nie ma otwartych wątków fabularnych, nie trzeba się domyślać ani zastanawiać - to ten Deckard w końcu był tym replikantem czy nie? Ale mamy przecież te wątki filozoficzne, ten transhumanizm, który mnie osobiście zajął jeszcze na długo po seansie. Być może było parę filmowych Cliché, które upodabniały go miejscami do typowych blockbusterów - ale drodzy państwo to jest film za 180 milionów, w zamian za te przepiękne zdjęcia, efekty i ogrom jakim uderzył mnie ten film nie widzę przeszkód by zgodzić się na parę kompromisów by inwestorom się te pieniądze zwróciły.

Przypominam też, że pierwszy Łowca Androidów nie był filmem idealnym. Chociaż go uwielbiam to potrafię przyznać, że jest tam sporo rzeczy, które mi się nie podobały jak choćby zakończenie, gdzie do muzyki niczym z soft porn głosem pełnym zażenowania Ford recytuje z offu. Nowy BR również nie jest idealny, ale jest piękny i każdy kto piękno w kinie potrafi dostrzec - znajdzie je. Myślę,że takie sceny jak ta, kiedy android wchodzi do kuchni, a Gosling siedzi w cieniu wpiszą się do historii kinematografii bo są niesamowicie plastyczne i można je kontepmlować zanim jeszcze postacie otworzą usta.