Myślę, że Twoja percepcja tego filmu jest niewłaściwa i w ogóle źle się nastawiłaś. Naczytałaś się gdzieś, że to kontrowersyjny obraz, bo zawiera elementy seksu oralnego i takie tam i - jak sama piszesz - obejrzałaś ze względu na kontrowersyjność.
A przecież w tym filmie to był akurat najmniej ważny detal, z których zwykle media robią tzw. widły.
To nie jest kino kontrowersyjne, ale dramat psychologiczny ujęty w konwencji "filmu drogi", dobrze zagrany i dobrze opowiedziany. Czuje się rozterkę bohatera, jego wewnętrzną walkę i przeżycia. W trakcie całego filmu widzimy jego desperacką próbę ucieczki od tego, czego kiedyś doświadczał jako miłość, ale niestety nie potrafi uciec i zapomnieć w ten sposób. Dopiero konfrontacja z dziewczyną oczyszcza go w jakiś sposób. Czy ta scena była potrzebna? No cóż - to jest wizja artysty. Myślę, że taki był zamiar, bowiem na tle całej fabuły ta scena jest mocnym wstrząsem dla widza, podobnie jak dla głównego bohatera w filmie. Uważam, że ta scena spełnia swe zadanie.

Co do reszty, to nie zamierzam tu bronić całego obrazu, bo nie jest genialny, ale wydaje mi się, że nie jest to "pseudoartystyczny bełkot". Chcę jedynie wykazać, że Twój jego odbiór tego filmu jest pomyłką.

W zupełności się zgadzam. Dokładnie tak samo odebrałam ten film. Nie był szokujący, wydaję mi się, że Gallo nie miał zamiaru szokować. Może scena seksu rzeczywiście wstrząsa, ale myślę, że bardziej dlatego, bo jest najgwałtowniejszym momentem w jednostajnym ciągu filmu, ponieważ pewnie tylko są nieliczni widzowie którzy jej się nie spodziewają przed oglądnięciem filmu. Ja mocno odczuwałam depresyjny stan bohatera, chyba dzięki prostocie nakręcenia filmu.

PS. Jeśli na prawdę chcesz zobaczyć jakieś kontrowersyjne filmy, to jeśli jesteś pełnoletnia, poniżej masz kilka propozycji.
Ale zastanów się najpierw, czy na prawdę jesteś gotowa na te rzeczy, bo filmy epatują wszystkim, co w "normalnym człowieku" może budzić najgorsze odruchy.
Kilka tytułów i czego się można po nich spodziewać:
Hated - agresja, patologia
Story of the Eye - orgiastyczny homo-sex
Anatomia piekła - sex "nietypowy"
Skrawki - patologia

Nie chciałabym oglądać porno, w którym mężczyzna po skończonym fellatio płacze. Serio, nie potrafię spojrzeć na tą scenę tymi kategoriami "on pseudo artysta, ona aktorka porno". Gallo nie musi silić się na oryginalność, robi to, na co ma ochotę - ja to w pełni akceptuję, wierząc, że jako twórcy udało mu się przekazać wszystko, co zamierzał. Szkoda tylko, że niektórzy tracą ten film, myśląc od początku kategoriami, które do niego nie przystają. Porno służy podnieceniu widza - a czy jest cokolwiek podniecającego w zachowaniu głównego bohatera, czy raczej prezentuje on obraz wyniszczenia psychicznego i depresji?

No właśnie, tak to już jest, że ludzie z góry szufladkują, bo inni mówią im jak mają myśleć. Wszędzie dookoła czytam tylko o scenie oralnej w tym filmie, a nikt nie dostrzega melancholii, pięknych scen drogi, kobiet spotkanych na trasie, z których każda ma kwiatowe imię i każda jest w tym filmie ważnym przekazem. Jest fantastyczna scena z królikami w sklepie, która daje dużo do myślenia, końcowy dialog tez jest mocny. Muzyka jest wielkim atutem. Niestety, jak widzisz, większość patrzy przez filtry.

Nie wiem, czy większość (?), ale faktycznie jako ludzie ulegamy etykietkom, kategoriom, schematom... Tak już jest, że zwracamy uwagę na to, co się jakoś wyróżnia, a najskuteczniejszym sposobem - zwłaszcza w branży rozrywkowej - jest skandal. Gallo zdawał sobie z tego sprawę i podejrzewam, że zabieg był celowy, co jednak nie dyskwalifikuje całego filmu.

film jest po prostu słaby, przerost formy nad treścią. wiadomo jednak, jak gawiedź chce czuć się "ambitną", to i kwadrat na białym tle okrzyknie dziełem sztuki - wystarczy tylko, że jakiś "krytyk zesrał się". i rozumienie obrazu (tu - filmu) nie ma nic do rzeczy, bo w (me)Gallo(manii), w tym wypadku, nic ciekawego ani ambitnego nie było. zdecydowanie lepiej wychodzi mu muzyka (w filmie akurat dobór - Frusciante zrobił kawał dobrej roboty) i gra aktorska kiedy nie bierze się za stronę "techniczną" filmu.

Heh, kolego, abstrahując zupełnie od filmu (którego nie widziałem), naśmiewanie się z "białego kwadratu na białym tle" trąci lekką ignorancją... Tu akurat, trzeba wiedzieć, DLACZEGO ten obraz powstał, wtedy się zrozumie, że jednak on jest sztuką, i to tą najwyższej próby (nawiasem mówiąc, równie dobrze mógł być kółkiem, krzyżykiem albo kreską). Pogląd, że "jakiś krytyk się zesrał i dlatego uznał "biały kwadrat na białym tle" za sztukę" jest mniej więcej tak samo błędny, jak pogląd, że "reformacja wybuchła, ponieważ Luter przybił na drzwiach kościoła w Wittenberdze 95 tez" albo "Polska przestała być krajem socjalistycznym ponieważ spisano 21 postulatów sierpniowych"

Wiem dlaczego powstał ten obraz. Tak samo jak zdaję sobie sprawę z powodów fotografowania widelca (Kertesz), czy malowaniu pisuaru (Duchamps).

Więc jeśli wiesz, po co dajesz go jako całkowicie nieadekwatny przykład? A tak na marginesie, "pisuar" Duchampa był jest raczej rzeźbą lub instalacją, na pewno nie obrazem...

Z obrazem się rozpędziłem, z "nieadekwatnym" przykładem nie zrozumiałeś co miałem na myśli - większość ludzi nie ma bladego pojęcia dlaczego powstał "biały kwadrat", ale skoro krytycy okrzyknęli to dziełem sztuki, to nie wypada wręcz twierdzić inaczej, choćby nie wiem co sami naprawdę o tym nie sądzili. Łapiesz?

Jako ktoś kto ogląda filmy nie dlatego, że są podobno "kontrowersyjne", lecz by wyszukać w końcu jakąś perełkę kinematografii pozwolę sobie nie zgodzić się z Twoimi opiniami. Wszystko w tym filmie trzyma się kupy, Gallo nie musiał się na nic silić bo w świetnym stylu przenosi widza w klimaty rodem z trylogii Van Santa (kręconej w zasadzie w tym samym okresie; przynajmniej Gerry/Słoń). Jak dla mnie obrazy, które choć próbują zmierzyć się z życiem homo sapiensów (lub choćby jakimś konkretnym jego aspekcie) na Ziemi warte są pamiętania dłużej niż pięć minut.