Na wstępie ostrzegam, że w tej recenzji nie będzie miejsca na jakąkolwiek krytykę. Po obejrzeniu "Brother" nie jestem w stanie zarzucić filmowi dosłownie niczego. Jeśli Czytelniku lubisz kino gangsterskie w stylu "Ojca Chrzestnego" lub filmów Quentina Tarantino, po prostu musisz ten film zobaczyć. Obraz ten streściłbym ubogo jako połączenie klasycznego kina gangsterskiego i filmów samurajskich. Oczywiście nie opisuje to geniuszu "Brother", jednak przybliża nieco klimat wyjątkowego dzieła z sensacyjnego gatunku.

Bohaterem filmu jest japoński gangster Yamamoto, który zmuszony jest wyjechać z Japonii ścigany przez tamtejszą Yakuzę. Już na początku filmu jesteśmy świadkami samurajskich obyczajów opierających się na honorze. Dalej jest tego jeszcze więcej. Kiedy Yamamoto przyjeżdża do USA, odszukuje swego dawno niewidzianego brata Kena. Ken jest drobnym handlarzem narkotyków i szybko naraża się bossom tutejszej mafii. Yamamoto, jak nikt inny zna się na takich sprawach i ze swoistym spokojem i opanowaniem pomaga bratu rozprawić się z gangiem, a nawet posuwa się o wiele dalej, zaczyna rządzić dzielnicą.

Nie chcę psuć filmu. Przed jego obejrzeniem słyszałem, że jest dobry - nic więcej. Pomyłka! Dobry to może jest "Pulp Fiction", bo "Brother" dosłownie zabija swoim japońskim klimatem, czerpiąc jak tylko się da z klasycznego amerykańskiego kina gangsterskiego. Czasami łączy się ze współczesnym kinem akcji, ale do samego końca zaskakuje. Można jednak przewidzieć sam koniec, ponieważ w podobny sposób kończą się wszystkie filmy z tego gatunku np. "Ghost Dog" i kino gangsterskie, które jakby na siłę uczy nas, że bohater, który jest gangsterem musi w końcu ponieść klęskę. Obowiązkowa pozycja dla każdego miłośnika tematu samurajów lub gangsterów, choć jak wiem, nie każdemu przypadł do gustu. Ja go wręcz ubóstwiam.