SPOILER!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
(W sumie to chyba nie ale na wszelki wypadek uprzedzam!)

"Brud" bazuje na świetnej koncepcji na konstrukcję opowieści i przedstawienie głównej postaci. Na
początku wydaje się, że Robertson to jakiś nadglina, geniusz intryg i rozrywki a potem nastepuję
zrzucenie go z piedestału i okazuje się, że to postać bardzo samotna, bardzo pogubiona i bardzo
tragiczna. Godna pogardy ale i współczucia. Ale na pewno nie pewnego rodzaju podziwu jak to
sugerowałby początek. Super pomysł. Tylko że w natłoku narkotykowo-psychotycznych zjazdów
pomysł się rozmywa, zatraca. Nowe informacje o bohaterze trochę się gubią wśród kolejnych
halucynacji. Przynajmniej mi to nie przypadło do gustu. Jak dla mnie można było tę historię
poprowadzić trochę bardziej bezpośrednio z mniejszym udziałem głów świni w lustrze. Chociaż
oczywiście kupuję czyjś argument, że to, co krytykuję właśnie było świetnie bo widz pogubił się
równocześnie z Robertsonem. Kwestia gustu.

7 to też bardzo dobra ocena a "Brud" to naprawdę dobry film. Jest i śmieszo i straszno. Polecam.

Ps. McAvoy był znakomity. Odpokutował tą świetną rolą kompletne zdrewnienie, którym położył "Ostatniego króla Szkocji". Dla mnie duże zaskoczenie na plus. A na osobne słówko pochwały zasługuje też soundtrack. Kompilacja hitów spięta klamrą oryginalnej nienachalnej muzyki Mansella sprawia że ta historia dyskotekowo płynie przez ekran!

Dziękuję za uwagę.