Reżyser Andrzej Wajda odkrył pisarza Jarosława Iwaszkiewicza dla kina. Nic w tym dziwnego, opowiadania pisarza znakomicie nadają się do przeniesienia na ekran. "Brzezina" ma swój specyficzny nastrój - smutek, nostalgia. Walka ze słabościami i z nieuchronnie zbliżającą się śmiercią. Owdowiały gajowy (Olbrychski) mieszka w lesie z córką. Z zagranicy przyjeżdża jego brat (Łukaszewicz), aby tu dokonać żywota (dowiedział się, że jest nieuleczalnie chory). Chce jak najpełniej, radośnie przeżyć te dni. Wszystkim się fascynuje, a nawet podkochuje w wiejskiej dziewczynie (Krakowska). Jego postawa z początku drażni brata, ale w końcu rozumie umierającego.
Film jest piękny plastycznie, z wyraźnym piętnem malarstwa Jacka Malczewskiego.