Książka to arcydzieło, bieżąca ekranizacja : płytka, nudna i bez duszy...

Nie zgadzam się. Dla mnie książka nie jest arcydziełem, raczej dobrze napisaną sagą rodzinną - niewątpliwie, język powieści jest piękny. W pewnych momentach zachwyca erudycja tak młodego człowieka - dialogi są naprawdę świetne, niektóre myśli wciąż chodzą mi jak mantra po głowie ( Mann miał zaledwie 22 lata gdy zaczął pisać Buddenbrooków). Należy też pamiętać, że książka jest właściwie autobiografią.
Niestety, niektóre postacie w książce były zwyczajnie płaskie...Moim zdaniem, ekranizacja je ożywiła, ponadto wyjaśniła kilka niezrozumiałych dla mnie wątków (chodzi mi głownie o działalność kupiecką Toma). Wszystko zostało pokazane w odpowiednich proporcjach, niezbyt interesujące postacie, które nie wprowadzały za wiele do akcji powieści, jak Eryka zostały wycięte.
Piękne zdjęcia, oszałamiające wnętrza posiadłości Buddenbrooków , malownicze Travemunde...Warstwie wizualnej nie można nic zarzucić.
Pisałaś o tym, że Tonia nigdy nie spojrzałaby na Hermana Hagenstroma. Tak, to prawda w książce zostało to kilka razy podkreślone, baa ona nawet go za młodu spoliczkowała. Wydaje mi się, że to zachowanie Toni było zamierzone , taki był właśnie świat wielkich rodzin kupieckich , cały czas trzeba było udawać, chodziło o podtrzymanie świetności rodu. Choćby się gotowało w środku, na zewnątrz trzeba było się grzecznie uśmiechać, to była nieustająca gra. Tonia, która mogła w jednym momencie wyzbyć się młodzieńczej miłości i wyjść za okropnego Grunlicha umiała też udawać zwykłą grzeczność. W filmie jest to doskonale pokazane, również w scenach kłótni braci (,, Zdarza się,że bracia się nienawidzą ale nie wszyscy muszą o tym wiedzieć'' - cyt. konsulowej). Bardzo podobało mi się zakończenie filmu, jazda kamery po pustym domu Buddenbrooków...Domu, w którym tak niedawno obchodzono ślub, chrzciny...Dom, który był ostoją tradycji i największą dumą członków rodu.
Nie podobał mi się tylko sposób w jaki pokazano Gerdę...Rzeczywiście, nie była ona aż tak chłodna i z całą pewnością, nikt z tej rodziny nie był jej wstrętny. Szkoda też, że nie było więcej scen z małym Hanno. W książce była relacja jednego dnia z jego życia, świetny opis pruskiej dyscypliny w szkole i całego tego koszmaru dla dorastającego chłopca.
Ogółem: dla mnie film świetny, ostatnia scena wyciska łzy , dam ocenę jak uda mi się obejrzeć poprzednie ekranizacje.

Tak, też nie uważam książki za arcydzieło, ale nie powiem, podobała mi się. A film... Cóż, powiedziałabym, że przedstawia całą tę historię "po łebkach". Tonia w ogóle mi na Tonię nie wyglądała. Jakaś taka pozbawiona charakteru... Christian - choć z wyglądu dokładnie tak go sobie wyobrażałam, jako postać był nijaki. Nie mówił jakoś uporczywie o swoim CIERPIENIU itd. I w ogóle to wszystko, co już wyżej zostało wymienione...
Zawsze mam problem z ocenami ekranizacji. Jeśli miałabym oceniać to jako samą ekranizację, dałabym max 4, ale jako film sam w sobie to nawet nie był zły...

Oj tak. Książka to arcydzieło bez dwóch zdań ,a film? no cóż....