Tez mam podobne watpliwosci i lekki, ale bardzo niewielki, niedosyt. Ogolnie biorac happy end, ale taki niedopowiedziany. Po okresie "burzy i naporu", rozlicznych perypetii wlaczajac w to szalona podroz balonem, wszystko konczy sie dobrze, a bohaterowie, a zwlaszcza Jozef osiaga spokoj i pojednanie. Chetnie zobacze inne opinie. Aha, piekna muzyka.

Chodzi o scenę, w której Jozef został konduktorem? No wydaje mi się, że to ciąg dalszy jego fantazji erotycznych.

Mnie by chyba inne zakończenie zdziwiło, ale ja mam wiele cech charakteru takich jakich główny bohater, więc częściowo się z nim utożsamiam ;) Film pokazuje nam człowieka, który lubi przebywać wśród ludzi, lubi z nimi rozmawiać, lubi ich obserwować i który wśród nich pracuje. W szkole z jednej strony jest kadra nauczycielska, w której pewnie nie zachodzą duże zmiany, z drugiej uczniowie, którzy przychodzą i po kilku latach odchodzą. Ruch, zmiany, nowe twarze. Podobnie było w sklepie, ruch, dużo klientów, sporo z nich codziennie tych samych, więc mógł ich poznać i polubić. I na zakończenie - praca konduktora: znowu styczność z ludźmi, z którymi można zamienić choć kilka zdań, ruch, coś się dzieje, nie ma monotonii, nawet gdyby stale jeździł na tej samej trasie. Myślę że to nie jest dalszy ciąg jego fantazji erotycznych, choć do wybrania takiej pracy mogły go skłonić pozytywne skojarzenia :) Moja interpretacja nie jest zapewne najciekawsza, ale byłam bardzo zadowolona, gdy zobaczyłam zakończenie filmu.

"Myślę że to nie jest dalszy ciąg jego fantazji erotycznych, choć do wybrania takiej pracy mogły go skłonić pozytywne skojarzenia :) "

Też bym tak pomyślała, ale to zaciągnięcie kotary w przedziale po skasowaniu biletu o czym ma świadczyć?
Jeśli to nie była fantazja to zakończenie filmu jest bardzo pesymistyczne i obleśne? (żona siedzi 2 przedziały dalej). Chyba że się jednak rozeszli w zgodzie.

Ja również nie zrozumiałem zakończenia filmu. Ale muszę przyznać, że i wcześniej troszkę trudno mi było rozumieć w pełni motywacje bohaterów. Nie wykluczam, że to mój brak pewnego typu wrażliwości czy może nawet dojrzałości. Tym niemniej przyznam, że nie potrafiłem sobie odpowiedzieć na pytanie, dlaczego żona głównego bohatera tak konsekwentnie mu dokucza. Widzi, że gość czuje nadchodzącą starość i że nie jest na nią gotowy -- zamiast się z tego cieszyć i utrzymywać go w poczuciu, że jeszcze nie pora domykać rozdziały, czyni wręcz przeciwnie: ciągle mu mówi, że ma go za starego dziada. On może też się nią zbyt mało interesuje (nawet na pewno zbyt mało), ale jednak nie jest wobec niej uszczypliwy czy niemiły. Nie rozumiałem też, czego od życia oczekiwała ich córka. Żeby jej mąż nie był przypadkiem nauczycielem, jak ojciec? No, to doprawdy urocze :).
W sumie, jak się tak zastanowić, to film jest nie tyle słodko-gorzkki, czy kwaskowato-słodki, co raczej dość cierpki. Wydaje się mówić, że ciągle macamy, macamy, znajdujemy, ale macamy dalej, a potem wmawiamy sobie i innym, że to, co znaleźliśmy, to w sumie jest w ważne... Z dużym naciskiem na "w sumie".