Skromność. Prosta a jakże genialna realizacja, sam pomysł. Zero patosu. Widz siedzi i wsłuchuje się w słowa osób, które bezpowrotnie straciły wiele ogromnie ważnych rzeczy, bo nie tylko wzrok ale i marzenia, część radości z życia, wiarę w słuszność sprawy. I ta świadomość, że po nakręceniu owego dokumentu oni nie pójdą...

Swiezo po obejrzeniu ciezko cokolwiek napisac, film robi wrazenie, bardzo sugestywny, przejmujacy, szczery. I te białe tła z muzyka Bacha między epizodami, a na końcu kilkunastosekundowa czarna dziura...Trzeba zobaczyc!

...jak zawsze u Kieślowskiego. On patrzył na świat z zupełnie innej strony niż wszyscy. Dostrzegał więcej i nagrywał to. Coś niesamowitego.

http://www.youtube.com/watch?v=mUmfNeRDADY

http://ninateka.pl/film/bylem-zolnierzem-krzysztof-kieslowski