"Caravaggio" to chyba najbardziej znany film Derka Jarmana i obok "Last Of England" i "Wittgenstein" chyba najlepsze dzieło angielskiego reżysera. Życie słynnego malarza przedstawione jest poprzez serie epizodów z krótkiego żywota barokowego twórcy, ktore sam mistrz wspomina konając na łożu śmierci. Cechą charakterystyczną filmów Jarmana jest niezwykle oryginalne i wyrafionowane a zarazem kontrowersyjne podejście do przedstawianego na ekranie tematu. Jego filmy przepełnione są niezwyklym naciskiem na wizualny aspekt materiału co szczegolnie widać w tym obrazie : sceny tak jak samo malarstwo tytułowego bohatera budowane są na przepięknej grze świateł i kolorów, wspaniałych, wręcz poetyckich ujęciach aktorów i rekwizytów oraz specyficznej niemalże teatralnej scenografii. Tak jak w "Wittgensteinie" Jarman korzysta tylko ze scen studyjnych, co w pewnym sensie przynajmiej w moim odczuciu upodabnia film do zapisu rozbudowanego teatralnego widowiska. Ogromnymi zaletami tego dzieła są genialne wręcz sceny, w których rezyser przedstawia malarza w czasie swojej codziennej pracy przy mozole malowania dzieł, ktore zapewniły mu nieśmiertelność : mamy więc portret malarza tworzącego swoje słynne dzieła na czele z "Bachusem", "Złożeniem do grobu" czy "Św. Hieronimem". Jarman umozliwia nam spojrzenie na te obrazy z innej, niezwykłej perpsektywy, która ukazuje nam sam akt pozowania ówczesnych ludzi w warsztacie mistrza ( co jest bardzo rzadko spotykanym zabiegiem w kinie). Podobieństwo owych statystów z malowidłami Włocha jest piorunujące, choćby przy okazji "Św. Hieronima". Zresztą sam aspekt historyczno - biograficzny tego filmu jest przygotowany mistrzowsko - wystarczy porownąc kreacje Nigella Terre`go z zachowanymi portretami wloskiego mistrza. Reżyser stosuje także drugi bardzo specyficzny dla jego filmów zabieg - wplata przedmioty( a także charakterystyczne cechy tych przedmiotów jak choćby dzwieki) z współczesnej epoki do ówczesnego świata( z tym mielismy do czynienia chocby w "Jubileuszu" czy w "Szymonie Pustelniku" L.Bunuela). Daje to niezywkly efekt zaskoczenia zwłaszcza że angielski rezyser stosuje go we właściwych proporcjach - świetna jest zwłaszcza scena, gdy jeden z kardynałów oblicza zyski ze sprzedaży dzieł mistrza przy pomocy zwykłego, podręcznego kalkulatora. Sama historia burzliwego zycia Carravaggia przedstawona jest w bardzo ciekawy sposób. Jarman jak zwykle przedstawia w swym filmie homoseksulany wątek, jednak nie jest on główną osią fabularna jak chocby w "Sebastianie". Niektórczy odbiorcy mogą skojarzyc ten film z niedawno u nas wyswietlaną "Dziewczyną Z Perła", bowiem pewne podobieństwa między tymi filmami na pewno istnieją( choć temu filmowi, mimo iz nie jest to zły obraz, na pewno wiele brakuje do "Caavaggia").
Reasumując musze przyznać, iż film ten jest 1,5 godzinna przygodą z kinem na najwyższym poziomie, zarówno formalnym jak i fabularnym. Szkoda iż obejrzenie tego filmu w kinie czy nawet zdobycie go jest zadaniem wymagającym dużego zaparcia, bowiem tak dobrych film jak "Caravaggio" w dzisiejszych czasach robi się bardzo mało. Bez chwili wachania wystawiam mu dziesiątke.