Zanim stały się sławnymi artystkami, Marina Abramović, Shirin Neshat, Sigalit Landau i Katharina Sieverding doświadczyły wojny, przemocy i ucisku. To właśnie te doświadczenia na zawsze odcisnęły piętno na ich sztuce i wpłynęły na traktowanie przez nie swojego ciała jako najlepszego środka wyrazu artystycznego. Wychowana w latach 70. ubiegłego wieku w Jugosławii Abramović, córka bohatera wojennego i członka partii, już na początku kariery zadawała sobie ból, aby poczuć wolność: leżała nago w płonącym okręgu lub wycinała sobie żyletką na brzuchu komunistyczną gwiazdę. Shirin Neshat, która wyjechała z Iranu na początku rewolucji islamskiej, eksperymentowała na kobiecej skórze z irańską kaligrafią, traktując ciało jako zmysłową i polityczną przestrzeń. Landau, której rodzice przeżyli Holokaust, z drutu kolczastego robiła hula hop, uważając sztukę za formę leczenia wewnętrznych ran. Z kolei córka nazisty Katharina Sieverding skupiła się na kwestionowaniu idei tożsamości narodowej, pokazując twarz lidera antyhitlerowskiego spisku w stylu Warhola.
Film portretuje cztery wybitne performerki i ukazuje proces powstawania ich sztuki, która stanowi dla nich nie lada wyzwanie - zmusza do szukania nowych perspektyw, pogłębiania artystycznej wrażliwości i świadomości oraz poszukiwania nowych środków ekspresji zdolnych wyrazić skomplikowany charakter naszych czasów.