Przed rokiem można było obejrzeć w kinie hiszpańską opowieść o złodziejach szczęściach, o grze, hazardzie i walce na śmierć i życie. Tym filmem było "Intacto". Poza jednak ogólnym podobieństwem pomysłów nic "Intacto" z "Coolerem" nie łączy.
Film Kramera jest bowiem raczej przypowieścią o losie i przeznaczeniu. Głównymi bohaterami jest para przyjaciół, których łączy wspólny los: pech jednego z nich jest szczęściem drugiego. A przynajmniej tak wydaje się na początku. Jak bowiem zdefiniować szczęście? Liczbą milionów dolarów na koncie? Poczuciem władzy? A może miłością? Kto w ostatecznym podsumowaniu okaże się pechowcem, a kto szczęśliwcem? Ponieważ to film amerykański, nie trudno się domyśleć odpowiedzi na te pytania. Twórcom zabrakło bowiem odwagi na prawdziwe poeksperymentowanie.
"Cooler" to także opowieść o zmianie warty, zmianie miejsca. Stare, dobre czasy odchodzą w przeszłość, a ich miejsce zajmują młodzi, dynamiczni... i całkowicie pozbawieni gustu. Kto potrafi się przystosować do nowych czasów, ten wygrywa. Kto kurczowo trzyma się dawnych sposobów... no cóż tutaj też film nie okazał się odkrywczy.
To rzecz jasna jest także film o miłości. Kobieta okaże się ? jak to zwykle bywa ? kamykiem rozpoczynającym lawinę zdarzeń, która zmiecie wszystkich nieprzygotowanych na to frajerów.
Kramerowi udało się stworzyć interesujące postaci. A dokładniej rzecz ujmując, udało mu się odkryć na nowo bohaterów pojawiających się w hollywoodzkim kinie od stu lat. Duża w tym też zasługa aktorów, którzy potrafili nadać życie i sens odgrywanym postaciom. Pozytywnie zaskoczył mnie przede wszystkim Baldwin. Jego "stary lew" to postać tragiczna, niezdolna do zmian, nie chcąca zmian, a jednak bezwzględnie trzymająca się swego, byle tylko czuć, że żyje. Oczywiście nie jest to kreacja na miarę Rzeźnika Daniela Day-Lewisa, jednak Baldwin przerósł w tym filmie samego siebie. To jedna z jego najlepszych, jeśli nie najlepsza rola.
Reżyser jest też w stanie w ciekawy sposób opowiedzieć swoją historię, przez co w większości udaje mu się nawet całkiem nieźle wyretuszować wszelkie wpadki scenariusza (którego jednak sam był współtwórcą).
Niestety Kramer popełnił kilka, dość poważnych błędów. Przede wszystkim nie zawierzył ani bohaterom ani swoim umiejętnościom przekazania widzom sensu samą opowieścią. Zamiast tego wszystko wykłada kawa na ławę. Stąd mamy takie kwiatki jak przypowieść o starym i młodym lwie, czy monolog Berniego na dachu. Nieudana jest też moim zdaniem końcówka. Przez chwilę miałem nadzieję, że jednak reżyser zrezygnuje ze sztampowego i oczywistego zakończenia i w zamian zaproponuje nam własne rozwiązanie, nadające tej opowieści sens. Niestety poddał się i dostajemy łzawą końcówkę a la Hollywood.
W sumie "Cooler" to całkiem dobre kino i można się na to spokojnie wybrać. Nie należy jednak spodziewać się oryginalności.