Surowy, ponury, brutalny i krwawy kryminał, który nie stroni od emocjonujących scen akcji. Pierwsza scena morderstwa jest niesamowita (możliwe, że to najlepsza scena zabójstwa jaką kiedykolwiek widziałem w filmie), takich scen jest w ogóle mnóstwo. Świetny film.

Zaskakujący realizmem trudnych scen - biorąc pod uwagę rok produkcji.
A grający Martina Becka Lindstedt miał głos tak podobny do Gajosa, że słysząc go momentami można mieć złudzenie dubbingu :)

Świetny film, naprawdę robi wrażenie. Mimo, że to film z roku 1976 bije mnóstwo nowych produkcji. Można się uczyć od Bo Widerberga jak się robi dobre thrillery. Scena z helikopterem - palce lizać...

zachowanie snajpera na dachu gdy się przemieszcza - nie pamiętam równie niepokojącego oczekiwania na to co będzie dalej - w opisie mały błąd, "zaczyna strzelać do policjantów... nie do ludzi ..."

Właściwie, to dowiedziałem się o tym filmie zupełnym przypadkiem i teraz cieszę się ogromnie, że jako jeden z nielicznych miałem przyjemność go zobaczyć!

Trudno powiedzieć, czy jest to coś dobrego, czy wręcz odwrotnie - nie do obejrzenia. Zdecydowanie jednak trzeba stwierdzić, że "Człowiek na dachu" jest filmem niezwykłym, z zakończeniem, którego po prostu jeszcze w kinie nie było. Polecam.

Przez pierwsze pół filmu wieje nudą, przez drugie pół groteską. Scena gdy stary, spasiony Beck bawi się w komandosa "wymiata", ale bije ją ta, w której kolega opuszcza go z dachu na linie. Aż żal było tego aktora, że kazali mu łazić po drabinie i balustradach. Reżyser chciał go pokazać jako twardziela, a ja bałem się...