Jak rozumiemy?


Pierwsza myśl:
uciekam od tego wszystkiego, tego już za wiele. Nie zniosę tego. Uciekam jak najdalej.

Druga myśl:
z czego się utrzymam? Gdzie będe mieszkać? Co będę jeść? Zostaje, no cóż. Trudno. Może się ułoży - tak jak mówi. Wycierpiałam dużo i nie wiem co mogłabym zrobić. Nie wiem co byłoby właściwe, co nie. Siedzę, myślę i patrzę nieobecna w gwiazdy.

Jest w stanie wybaczyć, bo widzi i rozumie jego przemianę.

Zauważyła groby przed domem i zrozumiała że stracił też żonę jak ona męża ^^

poza tym nie zna całej prawdy o hanku. rysunki to tylko dowód, że pracował w więzieniu, w którym siedział jej mąż, i że miał z nim kontakt w dniu jego egzekucji. nie wie, jak potraktował syna i że to przez niego sonny się zabił

Ja myślę, że poukładała sobie wszystko w całość, zdała sobie sprawę, że śmierć jej męża spowodowała w pewien sposób śmierć syna hanka i jego odejście z policji. Zastanawia się, czy to z litości jest z nią ... ale czuje, że łączy ich teraz coś więcej i zostanie przy nim.
A ogólnie film podobał mi się :)

zrozumiala ze moze mu zaufac

Przeżyła szok widząc rysunki męża.Zdała sobie sprawe ,że mężczyźni mieli ze sobą bardzo bliski kontakt(nie uczuciowy)
A przecież ona kochała skazanego.A teraz zwiazała się z Grotowskim nic nie wiedząc o funkcji jaką z synem pełnili w więzieniu i jak "blisko" byli z jej mężem.
Może Grotowski po stracie syna wypalil się.Miał dość starego życia i swojego stetryczałego starego zresztą też miał dość. Sam też młody nie był a czas uciekał.
Myślę,że była to jego jedyna prawdziwa miłość w jego życiu i on o tym wiedział.Wiedział też,że dzięki tej kobiecie zapomni o zmorach przeszłości.Bardzo się zmienił.

zapewne odetchnęła z ulgą widząc, że do końca filmu zostało już tylko kilka minut i nie trzeba będzie widz męczyć tym słabym jak kawa bezkofeinowa filmem
3/10 to max

wykonywal tylko swoja prace,z jakiej racji mialaby miec pretensje?ponadto sie zmienil

Po spojrzeniu na groby Leticia zrozumiała, że z ich dwojga nie tylko ona jest ofiarą. Hank, mimo swoje gburowatości, także wiele stracił. Tylko w przeciwieństwie do niej nie dawał tego po sobie poznać. Obydwoje są poszkodowani. Tylko do Hanka to wszystko dotarło zbyt późno. Dopiero śmierć syna uwolniła skrywane - pod powłoką twardziela i egoisty, głębokie emocję. Wie, że przegrał swoje życie i żył tak jak nie powinien. Nie dostrzegał rzeczy, które powinien zobaczyć. To był ostatni dzwonek by się obudzić z tego letargu. A Leticia była ostatnia osobą, która mogłaby mu w tym pomóc. Pomagając jemu, tak naprawdę pomogła też sobie. Profity są obustronne.

Film nie prosty, ale ciekawy. Aktorstwo i dźwięk na bardzo wysokim poziomie.

Co niby wołało u niej taką reakcję?
Przecież jej mąż to był bandzior, którego już nie kochała, odwiedzała go jedynie ze względu na syna.
Co ma do rzeczy, że oni się znali? Przecież to, że namalował jego portret świadczy raczej dobrze o Hanku, jako o klawiszu.
Jak dla mnie prawidłowa i sensowna reakcja to: "Ooo pracowałeś w więzieniu gdzie skazano mojego męża? Co za zbieg okoliczności"
Ale Leticia była dość głupią i prymitywną kobietą, a jednocześnie mocno emocjonalną, więc zareagowała nieprawidłowo, ale po chwili się zreflektowała, potrzebowała chwili by się opamiętać.

A ja myślę, że z racji, iż ich związek dopiero się zaczynał i nie byli ze sobą jeszcze dobrze spoufaleni (a zaczęli od wyra, o ironio), Leticia nie zrobiła mu awantury rodzinnej z tego powodu, tylko postanowiła to zapamiętać i odnieść się do tego przy odpowiedniej okazji, jak już się zaaklimatyzuje u niego w chatce i będzie mogła się tak swobodnie czuć, jak u siebie, a co za tym idzie, nie groziłaby jej ponowna eksmisja.

Ha, ha, ha :-)
Przedostatni scenariusz (Leszy2) najmądrzejszy, ale najbardziej prawdopodobny ostatni (idj95) :D

Byłoby głupio gdyby na niego była zła/miała pretensje, przecież wtedy nie wiedział kim ona jest i że to był jej mąż. Poza tym, jak ktoś już powiedział, ona swojego męża nawet nie kochała, więc jakie to ma znaczenie? Mi się wydaję, że każde z nich potrzebowało tego drugiego. On ją, żeby w końcu nauczył się dawać, nauczył się dobroci, przełamał swoje uprzedzenia, odszedł z pracy, "pozbył" się ojca, który, zakładam, odegrał w jego życiu taką samą rolę jaką on w życiu swojego syna, czyli ciągła krytyka. Z drugiej strony ona musiała nauczyć się dobroć przyjmować. Potrzebowała kogoś, kto w końcu zaopiekuje się nią, a nie że ona wszystko ma na głowie - męża ma, ale go w sumie nie ma, dziecko, o które się martwi, bo jak ona to mówi - nie dość, że czarny, to jeszcze gruby, praca i dom, który traci... a teraz nagle po straceniu wszystkiego oboje zaczynają coś nowego.

Przecież to była jego praca, nie zabił jej męża ot tak. Mąż sam się zabił popełniając przestępstwo. Musiał zostać stracony, a ktoś tę prace musiał wykonać. Ciężko byłoby winić Hanka, za coś z czym niewiele miał wspólnego tak naprawdę, jej mąż tak samo byłby martwy, gdyby wyrok wykonał ktoś inny.

Obydwoje byli pogubieni i wykrzywieni przez życie. Hanka chyba nawet bardziej mi żal. Żył życiem jakiego wymagał od niego przemocowy ojciec, te same metody stosował wobec własnego syna, być może żony, zbyt późno zrozumiał, że to złe i nie jest taki jak ojciec. Pozbył się z domu potwora i zrobił miejsce na to czego naprawdę chciał.