Okazało się że Regan po pięciu latach od premiery majstersztyku Friedkin'a leczy się wśród dzieci z wadami psychicznymi i jednocześnie występuje w musicalu, stepując. Jest ciekawym przypadkiem dla dr Gene (Fletcher odgrywa swoją rolę siostry Ratched, obojętnie) przypina jej jakieś druty do czoła i każe rozmawiać z księdzem, który wcześniej zawalił egzorcyzmy.
Z którejkolwiek strony by nie patrzeć, film Boorman'a wypada słabo. Mimo że budżet był przyzwoity oraz pod względem technicznym film prezentuje się nieźle, brak w nim reżyserskiego pazura. Nie będę owijał w bawełnę, film jest niemiłosiernie nudny i bezpłciowy. Przepadła psychologiczna wiarygodność którą po dzień dzisiejszy zachwyca pierwowzór, zastąpiono ją wycieczką do Afryki i (wtedy) udanymi efektami przedstawiającymi szarańczę.
Wydaje mi się że twórcy starali się stworzyć coś, co miałoby zapoczątkować serial, lecz skoki akcji z Nowego Jorku na afrykańskie góry wywołały u mnie emocje w postaci zniecierpliwienia i ziewania. Biedne widowisko, sztywne i udające poważny film.