"Ocaleni z Holocaustu nie ciszą się w moim państwie szacunkiem jakby byli współwinni..." - takie słowa padają w tym filmie z ust Izraelity. I to jest cała prawda o Holocauście. Najpierw Niemcy, zwani czasami nazistami, rękami co bardziej zasymilowanych żydów (policjantów, strażaków, urzędników itd.) oraz tych, którzy widzieli w nich wybawców przed polskim katolicyzmem, zagonili co bardziej religijnych żydów (z reguły chasydów) do gett, a potem już sami Niemcy zaczęli rozwiązywać sprawę żydowską, zabijając na końcu, a jakże, i tych, którzy im pomagali. Są świadectwa, m.in. pani Arendt w książce o Eichmannie, są dzienniki żydów polskich. I co? I nic. W świat jest puszczana jedna narracja, z której wynika, że to Polacy (choć głównie byli to asymilowani żydzi) pomagali nazistom (choć byli to w 97 proc. Niemcy) pozbyć się żydów (choć mowa tu o chasydach, o których cicho sza w Muzeum Żydów Polskich, na których Amerykanie i tzw. nowocześni Żydzi się wypięli).
Co do filmu - podobać się on może jedynie tym, którzy nie zetknęli się jeszcze z tematem; obraz idzie utartymi ścieżkami i nic w nim nie jest dobre; to przeciętniak na telewizyjne zamówienie. Najpierw niech zrobią film np. o Rumkowskim, wtedy uwierzę, że rzetelnie podchodzimy do tematyki zagłady.