ACHTUNG! Ten film ryje banię!
Od czego by tu zacząć? No dobra: Elf. Jeden. Nieprawdopodobnie Zły. Jego przywołanie z czeluści piekielnych jest nad wyraz proste: wystarczy wziąć z półki w gabinecie dziadka (nie pytajcie mnie, co w przypadku, gdy nie posiada się dziadka - po prostu nie wiem) dowolną książkę, pójść z nią do lasu, skaleczyć się w rękę świeczką i po sprawie. Idąc dalej: to jeden z tych tytułów, w trakcie oglądania których, widz co rusz zadaje sobie pytanie: "Oni tak serio?". Na to by wychodziło. Dzieło Jeffreya Mandela pod wieloma względami może konkurować z niesławnym "Trollem 2". Wszyscy bez wyjątku są tu zdrowo popie*doleni, począwszy od psychopatycznej mamuśki (tak suko! utop kota w muszli klozetowej! zrób to! teraz! teraz!), przez dziadka-gwałciciela na wózku inwalidzkim, na opóźnionym umysłowo elfie skończywszy (skoro to elf, to chyba można się z niego nabijać, że ma zespół downa, nie?). Twórcy do jednego kosza wrzucili istotę rodem z fantasy (biblijną! żeby nie było!), nazistów (ja!), kazirodztwo i jeszcze zohydzili dzieciom Święta (nie będę wdawał się w szczegóły). Szczerze mówiąc, nie wiem, jaki plugawy umysł mógł wpaść na coś równie perwersyjnego, ale muszę przyznać, że ubawiłem się nieźle. I jeszcze to rodzeństwo: nastoletnia siostra z małym bratem, którzy słowa "f*ck" używają częściej, niż Joe Pesci w "Chłopcach z ferajny". Czyżby odtrutka na "Gremliny"? Ale żeby aż tak ostro? Beznadziejnie zagrany, tragicznie wyreżyserowany, na podstawie scenariusza, który... ech, zresztą kończą mi się epitety. Po prostu najlepiej to zobaczyć. Albo może nie - ktoś jeszcze mógłby w to uwierzyć i zechcieć wprowadzić w życie.