Oczywiście że nie podzielam zdania że Eroica to jest nieporozumienie. Zgrzeszyłeś pisząc ' porażka ' i chyba naciskając play byłeś nastawiony na coś wspaniałego wcześniej czytając ochy i achy innych. Munk mz. chciał pokazać losy wojny tak jak osobiście poczuł na sobie, a pamiętajmy że należał do AK i brał czynny udział w powstaniu warszawskim. Scenariusz napisał Stefański na podstawie własnych opowiadań, ale Muniek ( Munk ) ostro ingerował i w zasadzie jest współautorem scenariusza. W pierwszej części ' Scherzo alla polacca ' utożsamia reżyser prawdziwe fakty negocjacji Węgrów z dowództwem na mokotowskiej. Przedstawia nowelę na pozór komedii ale głęboko poważną w szerokim dialogu samego wyboru powstania warszawskiego. Finał jest taki, że Dzidziuś odważył się zostać gońcem ważnych wydawałoby się spraw , z których to nic nie wyszło. Reasumując jego trud był bez sensu, a przygody jakie miał w trakcie kontrastują heroiczny czyn. W drugiej części ' Ostinato – lugubre' kontynuuje decyzje i skutki pierwszej noweli. Osobiście bardziej spodobała mi się nowela "Scherzo alla polacca", a gra Edwarda Dziewońskiego ( Dzidziuś ) jest świetna, i wielu innych aktorów też na wysokim poziomie. No ale to moje zdanie.

Odpowiem krótko, wspomagając się pewną wypowiedzią Englerta dotyczącą Pok łosia:
"To ta potrzeba mitu, która powoduje, że ludzie nie chcą patrzeć na swoich herosów jak na zwykłych śmiertelników korzystających z toalety. A dla mnie pełniejsza jest postać bohatera, który ma zatwardzenie, a jednocześnie nie chciałbym, żeby to zatwardzenie było głównym tematem sztuki".
A zwłaszcza druga część filmu "Eroica" wybitnie dotyczy zaparć.
I nie zgrzeszyłam, bo nie ze świętością mamy tu do czynienia. Upieram się przy 3/10 dla tego filmu. Za to 8+/10 daję dla "Zezowatemu szczęściu".

Zgadzam się w 100% z jagudliką. Film może i zrobiony dobrze, aktorzy znani, temat ciekawy ale niestety wyczuwa się dość mocno chęć zdeprecjonowania żołnierzy walczących w Powstaniu Warszawskim (pierwsza część) oraz żołnierzy września (część druga). Zapewne zdarzały się podobne przypadki jakie były pokazane w filmie lecz według mnie zostały z niejasnych pobudek reżysera zbyt mocno podkreślone i przekoloryzowane. Ja daję 5/10 ze względu właśnie na grę aktorów (szczególnie Dziewońskiego).