ludźmi rządzą funkcje czy role, w jakie weszli - sklepikarka weszła ochotnie w rolę adorowanej i obdarowywanej, ale sama nie kocha, chłopak, który ją obdarowuje w jakimś sensie gra rolę zakochanego, bo ma się wrażenie, że nie za bardzo wie, czym jest miłość, ale instynktownie i nieporadnie jej szuka... a z tego łańcucha marksistowskiej konieczności, że rzekomo byt określa świadomość wyłamuje się oprócz Adama "Zakochanego" Siwy, który wzgardził pieniędzmi, gdy dotarło do niego, że są ofiarowywane z pogardą.

Swoją drogą rola tego malca, Siwego, jest rewelacyjna, on powinien dostać nieproporcjonalnie większą gażę, gdyż w nim zawierał się cały osobny świat. On nie tylko wykazał się niepospolitymi jak na młodocianego amatora-aktora umiejętnościami, ale całym sobą wniósł coś niewyrażalnego, niepoddającego się słowom, coś, czego miłośnikiem był Fellini, zatrudniając pewne wyjątkowe osoby do swoich filmów; a może lepiej przypasować zjawisko Siwego do rutynowej czynności reżyserów, którzy trafnie wybierając aktora, mają już ponad 50% sukcesu. Po Damianie Lubasie nie ma śladu w internecie, nie wiem, czy szkoda, że nie zrobił filmowej kariery, bo jeden Bóg to wie, gdyż ta kariera czasem zabija swoimi powabami zwłaszcza osoby nagle obficie obdarowane, ale z pewnością to był/jest talent. Pozostali młodzi zresztą też nieźle się spisali.