"Gra pozorów" Neil Jordan

Jordan w "Grze pozorów" bawi się z widzem. Centralnym motywem filmu uczynił związek dwóch mężczyzn z których jeden, aż do kulminacyjnego momentu nie ma pojęcia, że osoba w której się zakochał nie jest kobietą. Po oswojeniu się z tą szokującą prawdą ich znajomość, mimo przeciwieństw losu, umacnia się. Powstaje między nimi więź, na pograniczu miłości i przyjaźni. Reżyser ujawnia, w tym filmie względność pojęcia płci we współczesnym społeczeństwie. Mówił o tym już wcześniej w " Mona Lisie" z 1986 roku
a potem w zamaskowanej formie w "Wywiadzie z wampirem" z 1994 roku.
" Gra pozorów" czyni homoseksualizm problemem uniwersalnym, nie ogranicza go jedynie do dramatu jednostki. W efekcie otrzymujemy kino autorskie w najlepszym rozumieniu tego słowa, gdzie najważniejsze są rozważania nad ludzką naturą. Podsumowaniem tego jest opowiadanie o żabie i skorpionie, który musi działać zgodnie ze swoim instynktem, nawet wtedy, gdy ma to dla niego oznaczać samounicestwienie. Dzięki wykorzystaniu efektu zbliżeń bohaterów, stworzona zostaje iluzja intymności. Wydaje się, że można odgadnąć każdą myśl, najgłębsze tajemnice widzianych osób. Tymczasem Jordan jednej chwili niszczy tą bliskość i po raz kolejny wyprowadza nas w pole. Nic nie jest naprawdę takie na jakie wygląda. Fergus, poczciwy terrorysta, Jady żołnierz homoseksualista i Dil, piękna kobieta, która okazuje się mężczyzną. Jody zaprzyjaźnia się ze swoim zabójcą. Fergus opiekuje się miłością swojej ofiary, a Dil kocha oprawcę swojego ukochanego. W efekcie Fergus vs. Jimmy trafia do więzienia za morderstwo, które popełniła Dil w odwecie za śmierć lubego. Fergus czując się odpowiedzialny sam sobie wymierza karę, która jest jednocześnie pokutą za wcześniejsze zbrodnie. Postacią kluczową, klamrą łącząca główne wątki jest Jody, zawsze obecny bezpośrednio od początku filmu do momentu gdy ginie pod kołami ciężarówki, potem pośrednio stając się fetyszem Dil i siłą popychającą życie Fergusa. Dla Dil jest żywym wspomnieniem, wywarł na niej ogromne piętno, jego zdjęcia
i ubrania traktowane są niemal jak relikwie. Całość filmu prowadzona jest
z punktu widzenia Fergusa. Konfrontujemy wiedzę o rzeczywistości na podstawie jego doświadczeń. Nie jesteśmy zdolni do jakichkolwiek przypuszczeń co do dalszego rozwoju akcji. Jordan nie pozwala nam ani na krok wyprzedzić głównego bohatera. Z tego powodu, tak samo jak on reagujemy na urodę Dil, tak samo zaskakuje nas wiadomość, że Dil jest transwestytą. Dopiero kiedy ujawnia to Fergusowi zmienia sposób ubierania się i zaczyna nosić ubrania Jodiego, tak jak gdyby wchodziła w jego skórę. Zmienia "płeć" i nie potrafi się odnaleźć w świecie w którym do tej pory żyła jako kobieta. Nawet za cenę utracenia czegoś najcenniejszego dla niej w świecie , miłości Fergusa, tak jak skorpion dalej postępuje instynktownie. Pomimo, iż wie co może ją zniszczyć dalej nie potrafi zmienić swojej natury. Łatwiejsze zdaje się przekonanie Fergusa. Dil odwiedza go w więzieniu, jako kobieta i widać,
że główny bohater oswoił się z myślą iż można kochać na różne sposoby. " Gra pozorów" jest niezliczona ilością niewiarygodnych tropów, interpretacji i skojarzeń, które wyjaśniają się dopiero w finale filmu. Dopiero na końcu możemy podsumować to co się działo fabuła całego filmu jest tak skonstruowana, aby uwodzić i zwodzić. Całkowity chaos wprowadzony przez autora do naszej świadomości, ostatecznie okazuje się być szeregiem logicznie wypływających z siebie faktów. Elementy układanki zaczynają tworzyć jednolitą całość, jednocześnie pozostawiają nas z masą pytań na które sami musimy sobie odpowiedzieć. I właśnie na tym , na grze pozorów oparty został pomysł Jordana na zrobienie takiego, a nie innego filmu o problemach jakże nam współczesnych i obecnych w naszej codzienności. Porusza kwestie tożsamości płciowej, rozumianej w kategoriach gender.