Z początkiem maja wziąłem się za nadrabianie filmów, którymi uraczył czytelników "FILM". Tym razem przyszła kolei na ekranizację powieści Cornella Woolricha "Waltz into Darkness".
Luis Vargas jest bogatym właścicielem plantacji kawy. Chociaż nie wierzy w miłość chce się ożenić. W rodzinnej Kubie nie ma dla niego jednak odpowiedniej kandydatki. Korespondencyjnie poznaje Julię Russel. Po przyjeździe na Kubę kobieta okazuję się inną osobą niż ta, którą Luis poznał w listach. Mimo to zakochuje się w niej i bierze ją za żonę. Po jakimś czasie Julia znika z pieniędzmi męża, który postanawia odnaleźć swoją małżonkę. W tym celu współpracuje z prywatnym detektywem, który jak się później okaże również nie jest to końca szczery z Luisem.
Obraz Michaela Cristofera to bardzo przeciętny melodramat z elementami thrillera erotycznego (podobno!?). Do połowy seansu miałem wrażenie, że ten film został stworzony tylko i wyłącznie dla Antonio Banderasa i Angeliny Julie, aby pokazać jacy to oni piękni, młodzi i bogaci. Paradoksalnie gdy tempo zaczęło wzrastać robiło się coraz bardziej przewidywalnie i nudno. Scenarzystą umknęło również kilka wątków przez co scenariusz jest momentami dziurawy i nielogiczny. "Grzeszna miłość" ma oczywiście kilka pozytywów. Jak wyżej wspomniałem na ekranie urodą czarują Jolie i Banderas, a starannie przygotowane kostiumy i scenografia XIX wiecznej Kuby nadają filmowi klimatu i charakteru. Obraz Cristofera kierowany jest głównie do ludzi, którzy wielbią opowieści o wiecznej miłości mogącej walczyć ze wszystkim przeciwnościami losu. W innym przypadku "Grzeszna miłość" może wydać się nazbyt nudna, aby spędzić przed ekranem niemalże dwie godziny.

Zapraszam na swojego bloga :)