Czas, przestrzeń to pojęcie względne w odniesieniu do subiektywnego stanowiska. Ani trochę nie przyśpieszyłam bym tego filmu i bardzo mnie urzekł, brakuje tutaj typowego chwytliwego, tkliwego, schematycznego banału, za to w piękny, realistyczny sposób uchwycona rzeczywistość, przed którą może stanąć każdy z nas, warto o tym pamiętać.
Mi też brakowało psychoterapii, ale może dlatego, że bardzo był duży nacisk na punkt widzenia głównego bohatera i nie chodziło o ocenę sytuacji, ale stanu jego psychiki.
Przyjaźń albo miłość.

Myślę że tekst "i was prepared to fight, I wasn't prepared to lose" może odnosić się za równo do nieszczęśliwego wypadku przyjaciółki głównej bohaterki, jak i nawrotowości depresji. Dopiero co skończy się leczyć jeden epizod a już przychodzi następny.

Mam podobne odczucia. Lubię Ashley Judd, ale w tym filmie jej gra jest dla mnie irytująca... jedynym środkiem wyrazu jest płacz.