Hmm, wydaje się, że może rzeczywiście trzeba mieć w sobie coś takiego jak upodobanie skandynawskich klimatów. Ja bym ten film nazwał raczej pozornie nudnym, a w rzeczywistości bardzo ciekawym. Ale może trzeba po prostu lubić taką nieśpieszną narrację i niby zwyczajne historie..

a ja własnie myślę, że ten film zostaje gdzieś...

Skandynawskie filmy są troszeczkę jak haiku, mają powolną melodię, wolne tempo, słów jest mało, są znaczące. Każdy gest i słowo pada w określonym momencie. Nic nie jest przypadkowe. Poza tym pokazują proste hisorie i ten uroczy lodowaty cynizm..