"Jak odróżnić film artystyczny udany od nieudanego"
Dokładnie! Ciężkie to pytanie.

Nie mamy tu jednoznaczności, film przesiąknięty jest symboliką od początku do końca. Każdy może interpretować go na swój sposób. Ja odebrałam go jako oczekiwanie na... no właśnie... Życie jest wiecznym oczekiwaniem. Czekamy i często mamy pod nosem to czego pragniemy, ale nie potrafimy tego dostrzec (patrz ryba w akwarium). Czas upływa, a my zatracamy się w nieistotnych sprawach zamiast sięgnąć i dostrzec to co jest tuż obok. Dwoimy się i wychodzimy z siebie, a w efekcie dostajemy nie to co sobie wyobrażaliśmy.
Ostatnia scena tuż po napisach końcowych pokazuje, że i tak wszyscy jesteśmy równi w obliczu śmierci (patrz różnego rodzaju nakrycia głowy łącznie z tiarą papieską jak mniemam)

Nie wiem czy to trafna interpretacja, ale moja i niepowtarzalna :)
Bardzo podobał mi się mroczny klimat tej animacji.

Co do środkowej części filmu - symbolika jest bardzo prosta. Człowiek w restauracji zamawia (kelnerem jest, pragnę zaznaczyć, ksiądz) rybę - jak czytamy później w menu ICHTHYS (co znaczy ryba, a dokładniej ta ryba symbolizująca do dziś Chrystusa). Człowiek męczy się, dusi, wykrzywia, cierpi, aż na koniec umiera (??), po czym kelner/ksiądz (niepotrzebne skreślić) przywraca go do życia ciałem (rybą/hostią). Co jak znamy z niedzielnych wypadów do kościoła - przywraca człowieka do życia, daje mu siły, jedna z Bogiem etc.

A na samym końcu okazuje się, że przywracająca do życia rybka może przybrać monstrualne rozmiary i pochłonąć człowieka w całości - jako tego Jonasza. Ergo: nawet przy jednaniu się z Bogiem trzeba postępować z rozwagą i umiarem ;)

ale widzisz, właśnie Bóg się brzydzi letnim ;p

Film stanowi dość jasne w swej warstwie symbolicznej nawiązanie do chrześcijaństwa, ale to już wiemy (akrostych IChThYS). Odciski na dłoni gościa świadczą o tym, że przebywa długą drogę w poszukiwaniu "jedzenia" ( nic innego jak nasze życie, w którym żeby zdobyć najcenniejsze trzeba się "namachać" ( czytaj: dać z siebie wiele). Gdy już wydaje się, że gościu ma to, czego chciał i zaraz sobie podje, okazuje się, że jeszcze trzeba poczekać ( co nagle, to po Diable:-). Tuż pod nosem ma dorodną, zdrową rybunie ( pokusa zrezygnowania z walki o najlepsze i pójście na łatwiznę), która to jednak rybunia - choć jak już nadmieniłem dorodna i zdrowa - sama nie wytrzymuje próby czasu ( nie jest w stanie dać życia wiecznego, to co samo wieczne nie jest). Gościu umiera - i dobrze, bo dzięki temu może przyjąć to, co ma dla niego kelner - ksiądz (złota rybka - Ciało Chrystusa). I koniec? Nie, to dopiero początek. Nowe życie, nowa droga i nowy świat (wnętrze Big Fisha. Ewentualnie - przyjmij Chrystusa, a On przyjmie Ciebie. Tak, czy inaczej - UMIERAJCIE, A BĘDZIECIE ŻYLI!!!

"Jak odróżnić film artystyczny udany od nieudanego"
Podobnie jak rozróżnić każdy inny film udany od nieudanego.
Wszystko zależy od widza. Jego wrażliwości, wieku i oczekiwań.
Jednego zachwycą Transformersi innego Ichthys.