Od kilku miesięcy wyraźnie coś ciągnęło mnie na ten film. W gruncie rzeczy nie wiem co, bo ani temat ani zwiastun nie były porywające. Jednak wybrałem się na Inwazję. Czy potrzebnie?

Prawie przez cały seans miałem wrażenie, że twórcy nie do końca wiedzieli jaki film chcieliby nakręcić i na czym tak naprawdę im zależy. Z jednej strony myśleli o dość poważnym sf, z drugiej kusiły ich szybkie sceny akcji. Dlatego też Inwazja ? podobnie jak i zwiastun do niej ? składa się jakby z dwóch zupełnie różnych klimatycznie części.

Film rozpoczyna się bez żadnego wstępu. Rozbija się wahadłowiec, rozpoczyna się epidemia. Tą część ogląda się naprawdę dobrze. Kolejni ludzie tracą uczucia, każdy może być zainfekowany, a świat nagle staje się spokojny, prawie idealny. I właśnie to prawie jest najstraszniejsze, bo pomimo iż zapanował pokój, ludzie zrobili się nieludzcy, przerażający. Ale skoro wreszcie jest idealnie, to czy jest sens walczyć z obcymi? Czy może poddać się i wreszcie zacząć żyć w pokoju? Bo przecież jeśli wygramy my to sensacje, katastrofy, konflikty znów powrócą na pierwsze strony gazet. Twórcy prezentują na końcu trochę kontrowersyjny wniosek jakoby wygrana ludzkości była sukcesem i była dobra. Jednak czy na pewno? I czy w ogóle możemy aż tak upraszczać sens naszego istnienia, bycia człowiekiem?

Twórcom udaje się pokazać w jak szybki i niezauważalny sposób możemy nagle zniknąć z tego świata. Jak błyskawicznie i niezbyt spektakularnie, bez pomocy latających talerzy, laserów, coś lub ktoś może nas pokonać. Od dłuższego już czasu jestem zdania, że taka ukryta inwazja jest i ciekawsza i bardziej przerażająca, dlatego też takie podejście do tematu przypadło mi do gustu.

Niestety jednak mniej więcej w połowie filmu coś się psuje i to bardzo. Z dość powolnego thrillera Inwazja robi się ni to filmem akcji, ni to horrorem o zombie. Atmosfera pryska, a my od bieganinki do pościgu zbliżamy się do przesłodzonego zakończenia. Poza tym obraz staje się niespójny przez co miałem wrażenie, że scenarzyści wymyślili kilka scen które mogli pokazać w trailerze - pościg, ucieczka w metrze, scena w sklepie ? ale nie za bardzo wiedzieli jak mają je połączyć w logiczną całość, tak aby każda kolejna scena wynikała z poprzedniej.

Ponadto scenarzysta nie wykorzystał niestety dobrego pomysłu z oszalałą Carol, ani też nie rozwinął "wątku tabletkowego", a nawet robiąc z Carol panią psycholog trochę mu zaprzeczył. Bo przecież to właśnie pani psycholog za pomocą tabletek otępia swoich ludzkich pacjentów, stara się niejako zabić ich uczucia, a gdy to samo zaczynają robić obcy, nagle zaczyna się buntować. Mała sprzeczność, która mogła być rozwinięta, poprowadzona w jakimś kierunku, a niestety została tylko zasygnalizowana i wygląda bardziej na błąd w scenariuszu, niż na świadomy zabieg.

Trochę szkoda mi aktorów i tego, że dali się wplątać w ten film. Nicole Kidman gra dobrze i jako czuła mama i jako pozbawiona uczuć, chłodna jednostka - co akurat jest chyba dla niej naturalne. Daniel Craig, Jeremy Northam i inni aktorzy radzą sobie całkiem dobrze. Zdjęcia - kilka naprawdę ładnych ujęć - i muzyka także nie są poniżej normy, choć trochę szkoda, że Ottman nie pokusił się o napisanie motywu przewodniego - co prawda w scenie gdy Carol przeszukuje internet w tle słychać bardzo ładny i energiczny motyw, ale to nie wystarcza by zapamiętać muzykę, a soundtrack nazwać przynajmniej dobrym.

Z podliczeniem minusów nie mam problemu, zastanawiam się jednak jak wliczyć w ocenę filmu plusy. Bo czy za pomysły poprzedników można chwalić twórców remake'a, którzy wykorzystali je by stworzyć trochę inna wersję starego filmu? A może nowa Inwazja znacznie różni się od oryginału? Poprzednich filmów o porywaczach ciał niestety nie widziałem, być może więc moja ocena jest zawyżona.

6/10 Niestety zmarnowane szanse