Jeśli nad czymkolwiek tu płakać to jeśli byłaby to historia prawdziwa to jedynie nad podłością głównego bohatera, który własne kaprysy przedkłada nad szczęście żony. Ten człowiek nie potrafi kochać i nie kochał tak naprawdę nikogo oprócz siebie.
Tylko mu się wydawało, że kochał żonę, ale przy pierwszej lepszej próbie uczucia gdy stanął w obliczu pokusy zdrady, bardzo łatwo jej uległ, nie dość że uprawiał seks bez uczuć z obcą babą, która się do niego kleiła, to jeszcze zakochał się w innej babie, która go uwodziła subtelnie i wyrafinowanie, by zniszczyć jego życie, a ten dureń dał się nabrać na jej sztuczki i "zakochał się" w niej, tak więc z jedną zdradził żonę fizycznie a z drugą emocjonalnie, a Ty twierdzisz, że on kochał swoją żonę naprawdę?? To chyba nie masz pojęcia o prawdziwej miłości! Chyba miłość kojarzysz z ulotnymi chwilami cielesnej rozkoszy i zdobywania nowych obiektów seksualnych, ale to nie jest miłość, tylko rozwiązłość i egoizm! Współczuję ci takiej definicji miłości.

Do aga1838
Pięknie to napisałaś . dzięki Tobie mam ochotę obejrzeć ten film

Do aga1838
Carin nie zrozumiał. Znaczy ma rację co do męża ale nie zrozumiał Twojego przekazu. O miłości bezwarunkowej żony do męża. Mało ludzi obecnie tak kocha. A właśnie o takiej miłości marzymy. Chcielibyśmy aby ktoś kochał nas tak bezwarunkowo by i mu się oddać bez reszty. Ale to już chyba nie w obecnych czasach. Szkoda. Jakby mnie ktoś tak kochał to bym się zatracił w nim i z nim. Po prostu miłość jak narkotyk. Jak niewyobrażalne szczęście i spełnienie się. Zatracenie i utrata tchu. Nieustające drżenie ciała i ta błoga subtelna obecność kochającej osoby. Niech trwa i trwa...