W końcu obejrzałem ten niby klasyczny tytuł sf. Moje odczucia też są mieszane.

Rozczarowanie bierze się głównie ze słabej formy realizacji oraz niewykorzystania potencjału jaki dał wykreowany świat. Film razi "chałupniczym" klimatem filmów sensacyjnych a'la lata 80.
Nie znałem daty produkcji, ale po tym co widziałem myślałem, że to obraz z roku 1988 lub okolic. Teraz widzę, że z 1995... Dwa lata wcześniej powstał wciąż piękny Jurassic Park, w 1990 Pamięć Absolutna, a 13 lat wcześniej Blade Runner. To do filmu Scotta porównywałem Mnemonica, głownie przez cyberpunkowe klimaty. Od razu widać, że nie tylko nie stoją obok siebie na półce, Johnny stoi co najmniej o dwie niżej. Również Total Recall prezentuje się o wiele lepiej, choć klimat miejscami dość podobny.
Wykreowany świat daje spore pole do popisu. Zamysł fabuły jest niezły, główne patenty ciekawe i gotowe do pogłębienia. Szkoda, że nasz bohater miota się po tym świecie, w sumie inni nim miotają, ale czy ma to większy sens? Rzeczywiście produkcja rozkłada się w momencie pojawienia Loteków - to stylizacyjna czkawka po MadMaxach, motyw zrealizowany bardzo tandetnie. Przeniesienie akcji do Newport jest jak gangrena, od tego momentu film zaczyna gnić.

Świat wirtualny nie dopowiedziany, tu stał główny potencjał, jednak zmarnowany. Prawdę mówiąc wizualnie prezentuje się to gorzej, niż w Tronie (też 13 lat starszy, z roku 1982).
Z resztą nawrócę - dwa lata przed Mnemoniciem Spielberg wypuścił w świat swoje dinozaury, który do dziś są żywe i piękne. Dwa lata po nim Johnny pokazuje wirtualną rzeczywistość rodem z lat 80. Oczywiście pewną dyspensę JM może dostać z powodu swojego budżetu - 26mln$ to nie tak wiele http://www.boxofficemojo.com/movies/?id=johnnymnemonic.htm.
Z drugiej strony, to też nie jest tak mało, by nie mieć możliwości stworzenia czegoś w miarę satysfakcjonującego.
Aktorstwo jest słabiutkie, poza głównym bohaterem reszta postaci wisi i powiewa - niech giną, niech przeżyją, kto o to dba?
Tradycyjnie pojawienia się Ice-T i jego oskarowego aktorstwa nie da się nie zauważyć...

Z dobrych rzeczy - sama postać Johnnego jest niezła, nie najgorzej zagrana jak na tego Yeti-Keanu ;) oraz jak pisałem pęczek ciekawych patentów oraz sam zamysł i po części realizacja fabuły. Jakoś nie mam ochoty o tym się rozpisywać, jednak aż tak tragicznie ze wszystkim nie jest. Raczej szkoda, że całość jest tania, niedopracowana i bez polotu. Dodatkowo razi klimat z lat zamierzchłych, klimat filmów sensacyjnych z ery VHSu.
Warte zobaczenia, jednak najlepiej z wiedzą, że nie jest to rzecz wysokiej jakości.
To co słabe jest tu słabe podwójnie, to co dobre jest tu niedopracowane. Wszystko co w filmie wyjątkowe musi niestety sąsiadować z kiczem, przez to wszelkie zalety giną w całości jako takiej.

Oglądając go miałem jedną myśl - to film o którego remake bym się nie obraził.
Potencjał jest duży, a nie ma co psuć "legendy pierwowzoru" - wszak nie ma tu zbyt wiele do sprofanowania.
6-/10

Te filmy tzn. z ery lat 80-90 trzeba ogladac z perspektywy tamtych lat kto mógł 20-30 lat temu wiedzieć co naprawde bedzie teraz spójrzcie na Terminatora jak wygladał w 1-wszej części a jak w 4-tej porównajcie jak przedstawiali śwat w jedyne a jak w w czwórce,tak i w tym filmie trzeba spojrzeć na ten film że mogłoby tak być,dzisiejsze superprodukcje za 10-20 lat też wydadzą się lekko smieszne .

Ale jest sporo filmów z lat 80-90 które nadal mają wysoką jakość, po prostu są bardzo dobre bez względu na przemijający czas. JM jest nieco tandetny w złym tego słowa znaczeniu.

Terminator wciąż się broni. A film powinien też bronic się scenariuszem nawet po latach.

"razi klimat z lat zamierzchłych, klimat filmów sensacyjnych z ery VHSu". Co to ma być?? A mnie w filmach przedwojennych razi brak koloru, a w filmach z lat pięćdziesiątych... klimat lat pięćdziesiątych. Drodzy Państwo- stwarzacie tym swoim pseudointelektualnym ględzeniem wrażenie, że macie mózgi równie przeciążone jak Mnemonik ;)

Dobrze, zbysiu.

Jakiś czas temu przeczytałem samo opowiadanie Gibsona o tym samym tytule. O zgrozo - film jest lepszy!
Opowiadanie (albo jego polskie tłumaczenie) jest chaotyczne, wędrówka pary głównych bohaterów jest zupełnie bezcelowa, a sami Lotekowie również się pojawiają w jeszcze bardziej zezwierzęconej formie. Sądziłem, że ten "manifest mieszczucha" został bezpośrednio zaczerpnięty z opowiadania, ale jednak się myliłem (chyba że z innego, niż tytułowe).

Swoją drogą tytułowy "Johnny Mnemonic" był najgorszym z opowiadań opublikowanych w tym zbiorze. Że też producenci zwrócili na nie uwagę!

Ale film wyszedł znośny, fany pomysł, tylko realizacja zleksza kiczowata. Ale może w tym szaleństwie jest metoda . Daję pewne 7/10