Zgadzam się, bałam się po przeczytaniu opisu że film pokaże takie osoby jako jakiś wariatów, że każdy kto się nie zajmuje takimi sprawami po obejrzeniu tego dokumentu będzie święcie przekonany, że zwierzętami bezdomnymi zajmują się tylko starzy ludzie, zdziecinniali, niemający czym się zająć, samotni itd. itd. a przecież dla dobra zwierząt swój czas i siły poświęcają ludzie w każdym wieku: młodzież, studenci, młode pary, kobiety i mężczyźni mający pracę i dzieci, ludzie zwyczajni z problemami i radościami tak jak każdy. Na szczęście film pokazał to całkiem nieźle tzn. mamy tu i panią która miała w życiu wielu adoratorów, jest pełna życia, mimo wieku taka nowoczesna "w tych sprawach" a więc osobę która nie odczuła w życiu co to samotność, mamy też parę z wieloletnim stażem a więc znów ludzi którzy z pewnością nie są samotni i których podziwiam za to i wszyscy powinni, że mimo tak upartych charakterków są TYLE lat razem, wspierają się i są szczęśliwi a nie biorą rozwód po roku i jest też nauczycielka a więc osoba wykształcona nie żadna wariatka. Wszystkie te osoby w filmie łączy tylko jedno-wiek, dałabym wyższą ocenę gdyby film pokazywał nie tylko osoby starsze, bo jak ktoś się uprze to nie dostrzeże nic w tych osobach prócz właśnie wieku a wiadomo że we współczesnym świecie za wzór stawia się młodość, ludzi starych spycha się na margines, lekceważy i wyśmiewa.

Dodam jeszcze, że podczas oglądania filmu nachodziły mnie dwie myśli: pierwsza, że te osoby nie współpracują z żadnymi organizacjami dla zwierząt by choćby starać się zmniejszyć ich populację poprzez sterylizację a może nawet by znaleźć im do, a druga myśl: CO STANIE SIĘ Z KOTAMI GDY ICH KARMICIELE UMRĄ? Dlatego właśnie ludzie którzy to robią powinni starać się znaleźć jakąś fundację która by im pomogła, rozumiem, że może o tym nie wiedzą iż jest taka możliwość lub nie wiedzą jak się skontaktować albo też boją się prosić o pomoc, dlatego właśnie ci którzy znają karmicieli a sami wiedzą o takich możliwościach (wystarczy mieć internet) powinny ich poinformować o możliwości współpracy z tymi organizacjami i pomóc im w skontaktowaniu się z fundacjami lub schroniskami które choćby pomogą w sterylizacji bo kotów zdziczałych nie powinno się wyłapywać ani adoptować, a tym nie zdziczałym może by znaleziono wtedy domy.

Żałuję tylko że takich osób dokarmiających choćby bezdomne zwierzęta jest tylko garstka, sama nie znam nikogo...

No właśnie. Nie wiadomo, co się stanie z tymi dokarmianymi zwierzętami bo gdyby nie ludzie, to te zwierzęta potrafiłyby sobie znaleźć pożywienie samodzielnie. Człowiek za swojego życia wyręcza je w tym i wraz ze swoją śmiercią pozostawia te zwierzęta całkowicie bezbronne i z upośledzonym instynktem łowieckim. Czasem należy spojrzeć bardziej długoterminowo.