Rzeczywiście, jak to ładnie ujęto w opisie, jest to portret, w mojej opinii bardzo ciekawy. Bliżej mu bowiem do obrazu, który wywołuje wrażenie swoim całokształtem niż do filmu, który miałby budzić emocje rozwojem fabuły. A jednak zapadają w pamięci doskonale odegrane sceny, takie jak te w domu publicznym, z podglądaczem, wariacki śmiech Schielego czy rzecz jasna z rozesmarowaniem tortu. Bardzo delikatnie, zaznaczono mnóstwo wątków z życia Klimta, bardziej niż z jego twórczości. Film intryguje postaciami głównych bohaterów, mnie osobiście zachęcił do poszukiwania kolejnych źródeł informacji o tak nietypowym malarzu. Polecam!