Te dwa światy dzieli rów Mariański. Te dyskusje o tym, że Geri i Tom są aroganccy, wywyższają się itp świadczą o niezrozumieniu sedna tego filmu. Oni wspaniale odegrali swoją rolę, szczęśliwej, zakochanej starszej pary która po prostu nie potrafi tak naprawdę zrozumieć nieszczęścia, smutku czy żałoby. Starają się pomóc tym ludziom naokoło jak tylko mogą i starają się chronić zarówno swój związek jaki swojego syna. W pewien sposób ludzie szczęśliwi i spełnieni są zawsze w jakiś sposób nieznośnie aroganccy. Ale nie wynika to z ich złej woli czy złego charakteru, po prostu taki jest świat.
Jednak niespodzianka nie tkwi w tym miejscu a w zupełnie innym. Nie ma ludzi którzy są zawsze szczęśliwi. Ich też spotka zły los, i nie szczęście, bo której z nich umrze i to drugie zostanie samo. Oni tego nie widzę, nie czują, nie rozumieją, nie antycypuje w ogóle takich zdarzeń. Bo są szczęśliwi. Ale ten los, ta karta się kiedyś, może wkrótce odwróci. Stracą siebie, a może syna, może wnuka. Ale ich też w końcu dopadnie zły los i nieszczęście. Kto wie, może wtedy Marry będzie spełniona i szczęśliwa? A może nie.
Pamiętajmy też o tym że jest to film na wskroś angielski. Angole są dziwni, Wyspiarze zachowują się dziwnie, są sztywni, sztucznie, bardzo grzeczni. Dziwni. Nie przymierzajmy do nich naszej wschodnioeuropejskiej miarki.