14-letni Ludwik XIV doskonale zdaje sobie sprawę, że pewnego dnia będzie rządził Francją. Doskonale zdaje sobie również sprawę, że otoczony jest przez ludzi, którzy zrobią wszystko, aby mu w tym przeszkodzić. Świadomość ta sprawia, że zamyka się w sobie. Realizować się może tylko w tańcu przy muzyce, którą tworzy dla niego nadworny kompozytor, Lully. Dzięki utworom kompozytora, Ludwik uczy się bardzo dużo o sobie i całym społeczeństwie."The King Is Dancing" to wspaniały przykład kina w starym stylu, w którym olbrzymia wagę przywiązywało się nie tylko do tego, co się opowiada, ale przede wszystkim jak się opowiada. Wysmakowane kostiumy, piękne dekoracja, frapująca muzyka.

We wczesnej młodości Ludwik XIV miał wokół siebie nieprzechylne mu otoczenie polityczne, czyhające na jego władzę. Szansę na wzmocnienie swojej pozycji dostrzegł... w tańcu. Taniec stał się jedną z dróg, po której król doszedł do władzy absolutnej, gdyż całkowitą kontrolę nad wpływowymi przedstawicielami możnowładztwa objął zapraszając ich na swoje występy i wytworne bale.

W filmie możemy oglądać dzieje niezwykłej przyjaźni między królem Francji Ludwikiem XIV a słynnym kompozytorem Jean-Baptiste'm Lully. Otwiera go scena, w której stary i chory Lully wspomina swoje burzliwe życie. W jego myslach powracają obrazy z przeszłości: spotkanie z młodym monarchą, olśniewające muzyczno-taneczne spektakle. Wiemy, że Ludwik - wielki miłośnik baletu - był pierwszym tancerzem. Poznajemy także świat dworskich intryg i romansów.

14-letni następca francuskiego tronu, Ludwik XIV , przygotowuje się do roli króla. Najwięcej czasu spędza jednak na nauce... tańca. To dzięki wrodzonym talentom, lekkości i gracji, w ruchach swych przeobraża się z potężnego Króla Słońce. Konsekwencją wzmocnienia jego pozycji jest również rozkwit państwa.

14-letni Ludwik XIV (Benoit Magimel) wie, że pewnego dnia obejmie rządy we Francji. Ale wie również, że wrogowie postarają się na wszelkie możliwe sposoby zagrodzić mu drogę do tronu. To go deprymuje. Jednakże poprzez taniec, w którym się wprawia, poprzez muzykę i choreografię, które tworzy dla niego Jean-Baptiste Lully (Boris Terral), postać Ludwika nabiera blasku i powoli przeobraża się w "Króla Słońce". W baletowym klasycznym tańcu Ludwik zdaje się pokonywać prawa natury i ograniczenia własnego ciała, staje się idealnym wcieleniem samego siebie: Bogiem na Ziemi. Konsekwencją wzmocnienia pozycji króla jest transformacja państwa - ze słabego, rozbitego wewnętrznie, nękanego korupcją i intrygami politycznymi, w silne, nienaruszalne, rządzone twardą ręką władcy absolutnego.